مزیت استفاده از شیرپاک کن

مزیت استفاده از شیرپاک کن

در طول روز، سطح پوست به خاطر آلودگی ها و استفاده از مواد آرایشی کثیف می شود و تمیز نکردن پوست زمینه را برای بسته شدن منافذ و در نتیجه ایجاد انواع بیماری های پوستی فراهم می کند. با توجه به اینکه بسیاری از این آلودگی ها ذرات پرحجم و چرب هستند، شوینده ها به تنهایی برای برطرف کردن تمام این آن ها کافی نبوده و نیاز به یک محصول منحصر بفرد با پاک کنندگی فوق العاده به خوبی احساس می شود. شیرپاک کن ها به عنوان یک پاک کننده ایده آل از جمله این محصولات به شمار می روند.

شیرپاک ‌کن ‌ها در میان تمام کسانیکه طرفدار آرایش و پیرایش هستند به عنوان قدیمی‌ترین محصولات پاک ‌کننده یاد می شوند. محصولی مناسب برای انواع پوست ها که گرد و غبار و مواد آرایشی باقیمانده بر روی پوست را پاک کرده و در نهایت به جذب بهتر اکسیژن توسط پوست کمک فراوان می کند. با در نظر گرفتن ترکیبات پاک کننده این محصول تنها منحصر به مواد آرایشی نیست و هیچ محدودیت سنی و جنسی در استفاده از آن وجود ندارد.
روغن های پاک کننده یا شیرپاک کن که به نام شیر زیبایی هم شناخته شده اند به دلیل مواد چربی سبک برای پاک کردن روزانه هر نوع آلودگی بر روی پوست مناسب هستند. میزان روغن در آب این محصول مقدار درصد ۳۰ به ۷۰ در نظر گرفته شده است، به طوریکه اسیدیته یا PH آن نیز با اسیدیته پوست همخوانی فراوان دارد. آسیب نرساندن به چربی لایه شاخی پوست یکی دیگر از مزایای شیرپاک کن محسوب می شود. همچنین برتری آن نسبت به صابون در جلوگیری از خشکی پوست و ایجاد چین و چروک و عدم احساس کشیدگی در پوست می باشد. به همین دلیل استفاده مکرر از شیرپاک کن در طول روز هیچ مشکل پوستی را در پی نخواهد داشت.
برای استفاده از شیرپاک کن ها تنها کافی است، مقداری از آن را با انگشت و یا با مقداری پنبه روی سطح پوست قرار داده و با حرکات دورانی متحدالمرکز به طوریکه از سمت داخل به خارج صورت حرکت کند، ماساژ دهید و این عمل را تکرار کنید. این نکته بسیار پراهمیت می باشد که هرگز باقیمانده آن را بر روی پوست نگذارید و بعد از آن صورت خود را با آب ملایم بشویید. برای تکمیل شستشوی پوست بهتر است از یک تونر یا تونیک نیز استفاده کنید. برای آن که شیرپاک کن مناسب پوستتان را تهیه کنید حتما به نوع پوست خود به عنوان چرب، خشک و یا مختلط توجه کنید.

همه چیز درباره هاشور ابرو و عوارض آن

این روزها ‌هاشور زدن ابروها که در واقع همان تاتو با شکلی متفاوت است، رایج شده و خیلی از خانم‌ها از آن استقبال می‌کنند. این روش کمک می‌کند ظاهر ابرو متقارن و پر به نظر برسد و در عین حال، مثل گذشته که ابرو را تاتو می‌کردند، پر و مصنوعی جلوه نکند.
یک متخصص پوست ضمن اشاره به عوارض «تاتو» و «هاشور» در عین حال به متقاضیان انجام این اعمال توصیه کرد که این کار را در مکان‌های مطمئن از نظر بهداشتی انجام دهند. تاتو ابروها به دلیل دائمی بودن آنها توصیه نمی‌شود، گفت: از بین بردن آثار تاتو سخت و گاهی غیر ممکن است.

تاتو ابرو دیگر قابل پاک شدن نیست و در صورتی که فرد پشیمان شود با انجام لیزر می‌توان آن را کم‌رنگ کرد که این امر نیز بستگی به عمق تاتو دارد، هرچند با کم‌رنگ شدن تاتو ابرو خط بریدگی در محل باقی می‌ماند.
تاتو کردن ابرو ها اگر شرایط بهداشتی رعایت نشود احتمال عفونت و مشکلات بعدی وجود دارد. برای انجام این کار باید از سوزن‌های یک بار مصرف استفاده شود و افراد میتوانند ترجیحا سوزن‌ها را خودشان همراه ببرند؛ چراکه احتمال انتقال بیماری‌های واگیردار در استفاده از سوزن‌های غیربهداشتی و چند بار مصرف بالا است. از جمله عوارض تاتو ابرو می‌توان به امکان انتقال هپاتیت A, B, C از طریق سوزن «تاتو» اشاره کرد.

تتو و هاشور ابرو، احتمال عفونت

آنچه آرایشگران ادعا می کنند: معمولا کسانی که ابروهای خود را تتو می کنند که موهای ابروی آنها بسیار نازک، ضعیف و کم رنگ است. این روزها هاشورر زدن ابرو هم اضافه شده است. هاشور در واقع تتویی است که فقط روی بخش هایی از ابرو انجام می شود.

کسانی که درون ابروی خود شکستگی دارند یا فقط بخش هایی از ابروی آنها کم پشت است می توانند از این روش کمک بگیرند. در واقع آرایشگر به جای کشیدن ابروی کامل، درون ابرو خط هایی را می زند. شما برای استفاده از این روش باید در اصطلاح زمینه ابروی خوبی داشته باشید،

در غیر این صورت هاشور زدن کمکی به شما نمی کند. موادی که برای تتو استفاده می شوند، معمولا ضد حساسیت هستند. بهتر است تتو به صورت عمقی زده نشود، به ویژه در گذشته تتوها در سطح عمیق پوست زده می شدند در نتیجه پاک کردن آنها بسیار سخت بود. اگر شما هم ابروی خود را تتو کرده اید در صورتی که تغییر رنگ داد یا از آن راضی نبودید فراموش نکنید که ترمیم آن سخت است ولی ما می توانیم با یک رنگ روشن تر مثل سفید یا بژ تتوی قبلی را محو کنیم.

اگر تازه قصد دارید تتو کنید برای اینکه تتو خطر و مشکلی برای شما ایجاد نکند باید به آرایشگاه معتبری مراجعه کنید. در چنین مکان هایی سرسوزن ها با الکل استریل و به موقع تعویض می شوند. از آنجا که تتو زخم و خونریزی ایجاد می کند در صورتی که سوزن تمیز و اسریل نباشد احتمال انتقال بیماری های عفونی وجود دارد.

یکی از عوارض تتو انتقال بیماری های عفونی است. با توجه به اینکه برای این کار از سوزن های تیز استفاده می شود و در حین آن خونریزی رخ می دهد، احتمال انتقال بیماری هایی مانند ایدز و هپاتیت وجود دارد، البته در صورتی که آرایشگر یا فرد تتو کننده مسائل بهداشتی را رعایت نکند و از یک سوزن مشترک برای دو یا چند نفر استفاده کند. از سوی دیگرایجاد زخم در محل تتو ممکن است باعث عفونت آن ناحیه شود. با توجه به رنگ و کار رفته و عمق تتو، علاوه بر عفونت و قرمزی آنی، احتمال حساسیت تاخیری وجود دارد و ممکن است فرد چند سال بعد از انجام تتو به آن حساسیت نشان دهد.

حساسیت ناشی از تتو یک ویژگی خاص هم دارد، با توجه به اینکه تتو دائمی است یا به هر حال آثار آن مدت زمان زیادی ماندگار است، حساسیت و اگزمای ناشی از آن هم دوام پیدا می کند. ممکن است مدتی با دارو بهبود یابد ولی دوباره عود می کند.

آرایشگر هنگام تتو خراش هایی را روی ناحیه مورد نظر اینجاد می کند، به همین دلیل ممکن است گوشت اضافه شکل بگیرد. در این صورت برجستگی هایی در این ناحیه دیده می شود. احتمال قرمزی و خارش هم وجود دارد، حتی ممکن است چند سال بعد از تتو هم با یک تحریک کوچک مثل تیغ زدن یا برداشتن ابرو با موچین، گوشت اضافه ایجاد شود.

در صورتی که تتو روی ابرو انجام شده باشد، موهای ناحیه آسیب دیده به شدت کاهش می یابند. در یکی از تحقیقات دانشگاه شهید بهشتی مشخص شد ۹۰ درصد افراد بعد از تتوی ابرو با مشکل کمبود مو مواجه می شوند. به همین دلیل اگر از کار خود پشیمان شوند ممکن است ابروی آنها به آن صورتی که دوست دارند رشد نکند. به همین دلیل مجبور می شوند چندین بار تتو کنند.

برای درمان همه این مشکلات، فرد باید به متخصصان پوست، مو و زیبایی مراجعه کنند فراموش نکنید برای لیزر بدون شک باید به افراد متخصص مراجعه کنید. در صورتی که لیزر را آرایشگران انجام دهند ممکن است آسیب های جبران ناپذیری به پوست شما وارد کنند.

بعضی از آرایشگران افراد را از مراجعه به متخصصان و انجام لیزر می ترسانند و آنها را متقاعد می کنند از روش های غیر اصولی آنها استفاده کنند ولی در نهایت افراد مجبور می شوند به متخصص مراجعه کنند و با درد و سختی بیشتر تتو را پاک کنند.

هاشور و میکروپیگمنتیشن چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

مواد مورد استفاده و میزان آسیب‌رسانی به پوست و احتمال حساسیت به رنگ‌های مورد استفاده در ‌هاشور و خالکوبی یا همان تاتو یکسان است و این دو فقط در شکل استفاده با هم متفاوت‌اند. در خالکوبی یا همان تاتو منطقه مورد نظر کامل و یکدست رنگ می‌شود، اما در ‌هاشور خط‌هایی ظریف کنار هم قرار می‌گیرد تا ظاهری طبیعی‌تر ایجاد کند. در میکروپیگمنتیشن از رنگ‌های استانداردی استفاده می‌شود که قبلا آزمایش شده و احتمال حساسیت به این رنگ‌ها کمتر است. نکته دیگر اینکه در میکروپیگمنتیشن اگر لازم باشد، می‌توان رنگ به کار رفته را با روش‌های پاک‌کننده به‌خصوص لیزر محو کرد.

در عرصه پزشکی استفاده از تاتو یا ‌هاشور منع شده اما میکروپیگمنتیشن به‌دلیل آزمایش شدن رنگ‌ها در شرایط خاص قابل‌استفاده است. این تکنیک برای رنگ دادن به لب‌ها یا ترسیم خط دور لب، اصلاح ابرو، پرتر نشان دادن موهای سر در افراد مبتلا به آلوپسی یا کم‌پشتی مو یا پوشاندن جوشگاه به‌ویژه در کاشت مو پیشنهاد می‌شود.

معمولا میکروپیگمنتیشن زیر نظر متخصص و در کلینیک‌های درمانی انجام می‌شود و در مقایسه با خالکوبی یا ‌هاشور که در سالن‌های آرایش با مواد بی‌کیفیت یا ترکیبات شیمیایی نامشخص انجام می‌شود، به‌دلیل بالا بودن کیفیت مواد مصرفی قابل‌ اطمینان‌تر است. رنگ مورد استفاده در میکروپیگمنتیشن از طرف سازمان غذا و داروی آمریکا مورد تایید و بدون فلزات سنگین است.

شیوه انجام این عمل چگونه است؟

در رابطه با ابرو قبل از آغاز میکروپیگمنتیشن با مداد ابرو خطی متناسب با صورت روی ابرو کشیده می‌شود و به آن فرم می‌دهند. در واقع، فرد مدلی را می‌پسندد و آن را برایش طراحی می‌کنند. بعد از این مرحله نوبت به میکروپیگمنتیشن یا ‌هاشور می‌رسد که کیفیت رنگ‌های میکروپیگمنتیشن بالاتر و حساسیت‌زایی آن کمتر است.

در میکروپیگمنتیشن برخلاف تاتو از دستگاه‌های الکتریکی استفاده نمی‌شود و مقداری از رنگ وارد سوزن می‌شود و از روی مدل، نواحی مورد نظر پر خواهد شد. این جلسه معمولا نیم تا یک ساعت طول می‌کشد و دردناک نیست زیرا سوزن خیلی عمیق وارد پوست نمی‌شود. هر از گاهی نیز کمی به پوست استراحت داده می‌شود. البته قبل از انجام، می‌توان از کرم‌های موضعی بی‌حس‌کننده هم استفاده کرد. بعد از اتمام جلسه، ابرو کمی پررنگ به نظر می‌رسد اما رنگ آن به مرور و در عرض چند روز طبیعی می‌شود.

رنگ نهایی، به نوع پوست افراد بستگی دارد و معمولا بین ۲۰ تا ۸۰ درصد روشن‌تر خواهد شد. به همین دلیل ۳ هفته بعد، مجدد باید برای ترمیم مراجعه کرد. پوسته‌ریزی از عوارض‌ هاشور و میکروپیگمنتیشن است که معمولا چند روز بعد از انجام این عمل آغاز می‌شود. به همین دلیل باید صبح و عصر از کرم مرطوب‌کننده روی ابروها استفاده کرد. تا یک هفته بعد از این عمل هم نباید حمام کرد. شنا و استفاده از جکوزی هم ممنوع است و تا جای ممکن نباید زیر نور آفتاب رفت.

آیا واقعا به این عمل نیاز دارید؟

میکروپیگمنتیشن یا روش ‌هاشور ابرو را به افرادی توصیه می‌کنند که ابروهای بسیار نازک و کم‌پشتی دارند. البته این روش برای کسانی که ابروهای پهن، ولی خالی‌ای دارند هم مناسب است. به عبارتی، اگر در طول روز همیشه مجبورید به کمک مداد ابرو به ابروی خود فرم دهید و داخل آن را پر کنید، این روش برای شما مفید و کارآمد است. اگر به‌دلیل تصادف یا بیماری یا حتی سوختگی، جوشگاهی روی پوستتان جا مانده نیز میکروپیگمنتیشن روش توصیه‌شده‌ای است که باید زیر نظر متخصص زیبایی یا پوست انجام شود.

زمان ماندگاری‌ هاشور یا میکروپیگمنتیشن چقدر است؟

معمولا رد میکروپیگمنتیشن حداقل تا ۲ سال باقی می‌ماند اما به‌دلیل کمرنگ شدن لازم است هر ۶ ماه آن را ترمیم کرد. ‌هاشور هم همین‌طور است!

لاغرتر نشان دادن صورت های گرد و تو پر

هر صورتی فرم و ویژگی‌های خاص خودش را دارد اما گاهی برحسب سلیقه یا حتی برای تنوع دوست داریم مدل صورت خود را کمی تغییر دهیم یا کاری کنیم که ایرادهای آن را بپوشانیم .این مسئله شاید برای کسانی که صورت‌هایی چاق و گرد دارند بیشتر پیش بیاید ، درست است که آنها دوست دارند خود را لاغر کنند تا صورت‌شان هم کشیده‌تر و جذاب‌تر به نظر برسد ولی لاغری به این راحتی‌ها نیست یا حداقل به سرعت به دست نمی‌آید . این مطلب برای خانم‌هایی است که صورتی نسبتا چاق و گرد دارند ولی دوست دارند بدون رژیم لاغری صورت‌شان کشیده و لاغر جلوه کند. برای لاغرتر نشان دادن صورت های گرد و تو پر روش‌هایی روش هایی وجود دارد که خیلی از هنرمندان و بازیگران معروف برای کشیده به نظر رسیدن صورت‌شان از آن استفاده می‌کنند.

* کجای صورت را تیره کنید و کجاها را روشن؟

وقتی نوبت به آرایش می‌رسد باید بدانید که رنگ‌‌ها و سایه‌های تیره به کوچک‌تر دیده شدن و رنگ‌ها و سایه‌های روشن به بزرگ‌تر دیده شدن کمک می‌کند؛ یعنی اگر می‌خواهید قسمتی از صورت مثل بینی را کوچک نشان دهید باید از سایه تیره استفاده کنید و اگر می‌خواهید مثلا گونه‌ها را برجسته‌تر نشان دهید سراغ سایه‌ها و رنگ‌های روشن بروید. برای این کار شما به چند رنگ پودر یا سایه نیاز دارید؛ برای رنگ تیره می‌توانید از کرم یا پودرهای برنزه‌ای استفاده کنید که یک یا دو درجه از رنگ طبیعی پوست شما تیره‌تر هستند؛ یک کرم یا پودر درخشنده کمی روشن‌تر از رنگ پوست‌تان را هم فراموش نکنید، یادتان باشد برای ترکیب بهتر رنگ‌ها حتما از برس‌های بزرگ آرایشی استفاده کنید.

* با مدل موها چه کنید

برای صورت‌های گرد و نسبتا تپل بهترین اندازه مو آن است که تا زیر چانه برسد. اگر صورتی گرد و چاق دارید موهای خود را  از حد چانه کوتاه‌تر نکنید ، مگر اینکه بخواهید مدل پسرانه بزنید و تا گوش کوتاه کنید چراکه بلندی مو تا چانه ، باعث کشیده‌تر شدن صورت می‌شود. موهای کوتاه و فر ، زیاد مناسب صورت‌های گرد نیستند چون فر بودن مو باعث پهن‌تر شدن صورت می‌شود. اگر موهای فر دارید ، بهترین کار این است که آنها را بلند نگه دارید اما برعکس موی صاف صورت را صاف و کشیده نشان می‌دهد. اگر هم می‌خواهید موها را خرد کوتاه کنید ، لایه‌های کم‌حجم درست کنید که سر را حجیم نشان ندهد و بزرگی صورت شما بیش از اندازه جلب‌توجه نکند. یادتان باشد یکی از راه‌ها برای کمتر جلوه دادن گردی صورت این است که گردن را بیشتر نشان داد. برای این کار می‌توانید موهای‌تان را بلند کنید و انواع مدل‌ها و لایه‌ها را به آن بدهید.

* چطور صورتی باریک و کشیده داشته باشید

اگر صورت پری دارید و می‌خواهید قسمت‌های پر را با کمی تغییر لاغرتر و کشیده‌تر جلوه دهید باید با سایه یا کرمی که از رنگ پایه‌ پوست‌تان دو یا سه درجه تیره‌تر است به طور مورب از وسط گونه تا گوش‌ها را رنگ بزنید. حواس‌تان باشد که باید کناره‌های رنگ تیره را کمی با برس پخش کنید تا صورت مصنوعی جلوه نکند و آرایش حالت گریم پیدا کند در این صورت کمتر کسی متوجه این تغییرات می‌شود. هرقدر انتهای این منطقه تیره را بالاتر ببرید و پخش‌تر کنید و روی استخوان گونه‌ را بیشتر رنگ بزنید؛ گونه‌ها حالت تیزتری پیدا می‌کنند حالا بالای منطقه‌ای را که تیره کرده‌اید یعنی کمی پایین‌تر از چشم‌ها را رنگ روشن بزنید تا این رنگ تیره خود را بهتر نشان دهد.

* بینی را بدون جراحی کوچک کنید

برای اینکه بینی‌تان کوچک‌تر به نظر برسد باید با پودر تیره‌تر از پایه پوست‌تان دو طرف تیغه بینی را تا حدود یک سانتی‌متر قبل از سوراخ بینی تیره کنید. یادتان باشد که نباید رنگ تیره را روی تیغه بزنید چون در این صورت بینی حالتی بدشکلی پیدا می‌کند. باید روی تیغه بینی را رنگ روشن بزنید تا تضاد بین رنگ تیره و روشن حالت بینی را زیباتر نشان دهد. اگر بینی‌تان بلند است بخش پایینی بینی یعنی میان دو سوراخ بینی را هم تیره کنید.

* پیشانی را فراموش نکنید

یک بخش مهم دیگر از صورت شما پیشانی است که می‌تواند در لاغر به نظر رسیدن کمک فراوانی به شما بکند؛ باید خطوط گیجگاهی و نیز رویش‌گاه‌های مو را با کرم یا پودر برنزه‌کننده خودتان تیره کنید؛ با این روش زاویه میان استخوان‌ها جلوه بیشتری خواهند داشت و درنتیجه صورت لاغرتر و استخوانی‌تر به نظر خواهد رسید.

* غبغب را چطور بپوشانید

اگر کمی غبغب دارید و می‌خواهید آن را بپوشانید ، توصیه می‌کنیم با کرم یا پودر برنزه‌کننده خط فک را تیره کنی د؛ یادتان نرود که نباید این تیرگی یک تکه‌ باشد یعنی بهتر است با برس رنگ را کمی پخش کنید تا مرز میان رنگ‌های روشن و تیره حالت محوگونه پیدا کند. با این کار دیگر قسمت پایین صورت شما چاق به نظر نخواهد رسید. هرقدر قسمت بیشتری را تیره کنید چاقی‌های بیشتری را می‌پوشانید البته حواس‌تان باشد که افراط در این کار مساوی است با صورتی که مصنوعی و نازیبا به نظر می‌رسد.

* ابروها را گرد نکنید

انتخاب مدل ابرو هم بسیار مهم است و می‌تواند در لاغرتر به نظر رسیدن صورت شما تاثیر داشته ‌باشد؛ در واقع هدف از شکل دادن ابروها مدیریت میزان گردی صورت و کمک به کشیده‌تر به نظر رسیدن آن است و این فرم به کشیده‌تر شدن صورت کمک می‌کند. تا می‌توانید قوس کمان ابرو ایجاد کنید. از ابروهای گرد پرهیز کنید چرا که این فرم باعث گردتر شدن صورت می‌شود.

* رژ پررنگ نزنید

یادتان باشد برای لاغرتر به نظر رسیدن نباید رژلب پررنگ داشته ‌باشید و برای بیشتر جلوه دادن آرایش باید تنها روی چشم‌ها کار کنید و برای لب‌ها تنها یک برق لب یا براق‌کننده کافی است؛ چراکه پررنگ و برجسته کردن لب ها گردی صورت را بیشتر نشان می‌دهد ؛ اما چشم‌ها با آرایش تنها درشت‌تر به نظر می‌رسند و همین درشت‌تر به نظر رسیدن آنها توجهات بیشتری را به خود معطوف می‌کند و موجب می‌شود که چاقی صورت کمتر به چشم بیننده بیاید.

* توجه‌ها را به مرکز صورت جلب کنید

برای کشیده جلوه دادن صورت باید بیشتر توجه‌ها را به مرکز صورت جلب کنید. بهترین کار برای به وجود آوردن این حالت این است که مرکز صورت را روشن کنید؛ یعنی با پودر یا کرم روشن خود میان ابروها ، روی تیغه بینی ، بالای لب و به‌خصوص چال بالای آن و مرکز چانه را رنگ روشن بزنید. این روشن‌ کردن‌ها موجب می‌شود که پهنی صورت کمتر جلوه کند و در نتیجه صورت شما لاغرتر و کشیده‌تر به نظر بیاید.

* یک توصیه برای آرایش چشم

نوع کشیدن خط چشم برای کسانی که دوست دارند خط چشم داشته باشند بسیار مهم است. اگر چشم‌های چندان درشتی ندارید بهتر است خط چشم را شکسته و به سمت بالا بکشید؛ اما اگر چشم‌های درشتی دارید، می‌توانید خط چشم کشیدن را فاکتور بگیرید و تنها از ریمل استفاده کنید؛ یادتان نرود که ریمل روی مژه‌های پایینی چشم‌ها را گرد نشان می‌دهد؛ پس بهتر است خیلی در ریمل زدن به مژه‌های پایینی افراط نکنید. برای سایه هم بهتر است سراغ سایه‌های تیره از گروه دودی و خاکستری بروید؛ حتی اگر دوست دارید از رنگ‌های روشن مطابق با رنگ لباس‌تان استفاده کنید حتما در زیرساخت سایه از رنگ‌های دودی و تیره استفاده کنید و بعد روی آنها سایه‌های روشن و براق بزنید.

مراقبت های لازم از ناخن ها

معمولا در اولین برخورد، ناخنها و دستها به چشم دیگران می آید.  از این رو باید به اندازه ی چهره تان به آنها اهمیت بدهید. مراقبت از ناخن ها و دست ها کمی دشوارتر است زیرا شما هر روز استفاده های زیادی از آنها می کنید پس باید آنها را به شکلی حفظ نمایید که زیبا و جذاب جلوه کنند. به زیبا ماندن دست هایتان همان قدر اهمیت دهید که به چهره تان. دستهایتان را دوست داشته باشد و آنها را زیبا نگه دارید.

مراقبت خای اولیه

– ناخن گیر معمولی ولی تیز، بهترین وسیله برای گرفتن ناخن‌ها است و از وسایلی مانند قیچی، چاقو، تیغ و غیره حتی‌الامکان نباید استفاده کرد.

– کوتاه کردن ناخن‌ها باید از قسمت روشن و شفاف نوک ناخن‌ها که حدود دو میلی‌متر است، به بعد باشد و پس از چیدن ناخن‌های اضافی چنان‌چه قسمت‌هایی تیز است و گرد نشده، باید با سوهان مناسب به آرامی آن را تراشیده به طوری که در لمس نوک ناخن زبر نباشد و هیچ‌گونه تیزی و زاویه‌ای حس نشود.

– نوک ناخن باید به ‌سمت خارج باشد به طوری که سر ناخن حالت گرد داشته باشد.

– از نظر علمی باید علت خشکی ناخن بررسی شود. عللی مانند کم‌کاری تیروئید ، کم‌خونی، فقر تغذیه و بیماری‌های سیستمیک باید شناسایی شوند ولی از آن جا که مهم‌ترین علت خشکی ناخن استفاده مستمر و بیش از حد طبیعی از شوینده‌ها است، بنابراین با کاهش شستشو با صابون‌ها و استفاده از دستکش‌ برای کارهای شستشوی ظروف و لباس‌های منزل، چنان چه بهبودی حاصل نشد باید به ‌وسیله پزشک بررسی شود. ولی در خشکی‌هایی که به دلیل استفاده وسواسی از شوینده‌ها در ناخن‌ها ایجاد می‌شود باید مصرف شوینده‌ها معقول شده و از پارافین مایع برای مالیدن به ناخن‌ها استفاده شود. اگر موقع مانیکور یا پدیکور متوجه تغییر رنگ، وجود تغییر شکل، نرمی یا خشکی غیرطبیعی، تغییر در جهت رشد طبیعی و غیره شدید باید به پزشک مراجعه کنید.

ناخنک چیست و چرا به وجود می ‌آید؟ آیا می ‌توان آن را هنگام مانیکور برداشت؟

ناخنک یا پتریژیوم چسبندگی مقاوم قسمت انتهایی بستر ناخن به صفحه ناخن است. به‌ طور طبیعی باید منطقه نوک ناخن از بستر زیرین جدا و آزاد باشد ولی در ۲۰ درصد موارد، بیماران در این منطقه چسبندگی، درد دارند و ممکن است هر ۱۰ ناخن انگشتان دست‌ شان مبتلا شود. علت آن در حدود ۴۰ درصد، اختلالات جریان گردش خون نوک انگشتان و کاهش میزان خون‌رسانی است در مواردی هم علل ژنتیکی موثر است. در اختلالات گردش خون انگشتان، پزشک به بیمارهایی مانند لوپوس اریتماتوز و اسکلرودرمی فکر می‌کند که مهم ‌ترین علت‌ها هستند. هر چند بیماری‌ هایی مانند دیابت، جذام، پدیده رینود، سخت شدن عصب مدیان دست و غیره هم ممکن است علت ناخنک باشند. در مواردی مصرف لاک هایی که حاوی فرمالدهید هستند برای علت ناخنک گزارش شده است.

هر چند وقت یک بار باید از لاک ناخن و استون و حلال‌ها استفاده کرد؟

از نظر پزشکی مصرف لاک‌های رنگی توصیه نمی‌شود ولی از آنجا که از نظر زیبایی، بعضی از افراد تمایل به استفاده از لا‌ک‌ دارند، توصیه می‌شود فقط در مراسم رسمی، جشن‌ها، عروسی و غیره استفاده شده و پس از پایان مراسم آن را پاک کنند. افرادی که به منظور زیبایی به طور مستمر از لاک‌های رنگی استفاده می‌کنند لازم است مکرر لاک‌های قبلی و قدیمی را با حلال‌هایی مانند استون پاک کرده و دوباره لاک جدید استعمال کنند. حلال‌های لاک‌ها می‌توانند بسیار مخرب باشند به طوری که استون در تکرار مصرف به تدریج صفحه ناخن را خشک، زرد رنگ و شکننده می‌سازد. از طرفی در بعضی موارد، افراد واکنش‌های آلرژیک یا توکسیک به لاک‌های رنگی‌ نشان می‌دهند که علاوه بر تغییر شکل ناخن‌ها، پوست حاشیه ناخن‌ها هم قرمز، پوسته ‌پوسته، متورم و در مواردی دچار خارش می‌شوند که درمان آن نیاز به مراجعه به پزشک دارد.

نکاتی درباره استفاده از ناخن‌های مصنوعی

مشکلاتی که در اثر استفاده از ناخن‌های مصنوعی ممکن است پیش‌ آید، به این شکل است که بسته شدن لبه ناخن طبیعی مانع انتقال اکسیژن به صفحه ناخن می‌شود و به تدریج صفحه ناخن نازک می‌شود و از طرفی چنان چه تغییرات پاتولوژیک در ناخن اتفاق بیفتد، ناخن مصنوعی پلاستیکی مانع دید واضح می‌شود. همچنین موقع گذاشتن و به‌خصوص برداشتن ناخن مصنوعی صدماتی به صفحه ناخن وارد می‌آید ولی از آن بدتر، مواردی است که افراد از ناخن مصنوعی کامل به جای ناخن طبیعی خود استفاده می‌کنند، به طوری که فقط ناخن مصنوعی دیده می‌شود. این ناخن‌ها با چسبی از جنس متاکریلات چسبانده می‌شوند که در مواردی سبب تخریب کامل ناخن طبیعی شده و حساسیت‌های تماسی شدیدی در پوست اطراف ناخن ایجاد می‌کنند.

بدتر این که بعضی از بانوان به طور دائمی از این ناخن‌های مصنوعی استفاده می‌کنند و نمی‌دانند که مراقبت‌ از آن ها بسیار بیشتر از ناخن‌های طبیعی است و به آسانی عفونت‌های قارچی و باکتریایی به‌خصوص در حاشیه و محل اتصال به پوست اطراف آن لانه‌گزینی می‌کنند. چنان چه فردی مجبور به استفاده دائم از این ناخن‌ است، باید هر سه هفته یک بار آن را درآورده و چند روزی از چسباندن مجدد خودداری کند. خانم‌ها توجه داشته باشند پیش از استفاده از ناخن‌های مصنوعی، کمی از چسب مورد مصرف را روی پوست بازو بمالند و بعد از ۴۸ تا ۷۲ ساعت آن را بررسی کنند تا چنان چه در محل دچار قرمزی، تورم یا خارش شدند از مصرف ناخن مصنوعی کامل پرهیز کنند.

وسایل زینتی که از طریق سوراخ کردن صفحه ناخن وارد آن می‌شود، می‌تواند باعث خون‌ریزی بستر ناخن و محیط مساعد برای ورود میکروب‌ها از قبیل قارچ‌ها و باکتری‌ها باشد. بهتر است این وسایل تزیینی را خارج کرده و حتی اگر از نظر ظاهری مشکلی نباشد، مدتی مراقب ناخن باشیم تا به تدریج سوراخ‌ها به طور طبیعی و خود به خود پر شود ولی ضروری است با پزشک مشورت کنند.

پوست و ناخن های ما همواره با جریان مداوم آب و چربی تغذیه می شوند.هر چیزی را که ما دیده و لمس می کنیم (غیر از نور و الکتریسیته) شیمیایی است. افراط در شستن دست و یا استفاده از محلولهای پاک کننده شیمیایی بدون دستکش می تواند به رطوبت و چربی مفید پوست و ناخن ها آسیب زده و آنها را از بین ببرد.

در نتیجه این واکنش ناخن ها و پوست ، پوسته پوسته می شوند. آب نیز همانند تمام محصولات مربوط به ناخن یک ماده شیمیایی است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض مواد شیمیایی می تواند عکس العمل های اگزمایی را ایجاد کند.

ورقه ناخن از لایه های بسیاری از سلولها که مواد درونی اشان را از دست داده و صاف ، سخت و شکننده می شوند تشکیل می شود. مقاومت در ناخن یعنی ترکیبی از سختی و انعطاف پذیری. . ناخن هایی که شکسته و یا ورقه ورقه می شوند دچار کمبود رطوبت و چربی هستند. بیماری ها و مشکلات ناخن باید توسط یک پزشک تشخیص داده شوند و سپس داروهای لازم در این رابطه مصرف شوند. متخصص ناخن برای تشخیص بیماری های ناخن و مشکلات آن تعلیم داده می شوند اما آنها مجاز به معالجه این موارد در سالنهای زیبایی نیستند.

فراموش نکنید که دستهایتان را مرطوب کنید . از آنجائیکه بیش از ۱۰ درصد از حجم ناخن را آب تشکیل می دهد. اگر ناخن آب خود را از دست بدهد همانند پوست، قابلیت ارتجاعی اش را نیز از دست خواهد داد. ناخن های خشک بیشتر در معرض شکستن هستند تا خم شدن. ناخن های بلند بیشتر کثیف و آلوده می شوند و نسبت به ناخن های کوتاه در این حالت بیشتر احتمال برگشتن ناخن هنگام برداشتن اشیا و ورود آلودگی به داخل بستر ناخن وجود دارد.

پاک کردن مستمر کثیفی و جرم جمع شده درزیر ناخنها به مشکل ناخن خواهد افزود. وقتی از مرطوب کننده ها استفاده می کنید از بالای دست شروع کنید و به سمت ناخن ادامه دهید و روی ناخن ها را با مرطوب کننده بپوشانید. بخش کوتیکل ناخن (بخش رشد کننده بیرونی) را نیز مرطوب کنید. بخش کوتیکل ناخن مانعی است برای نفوذ رطوبت به زیر ناخن. مقدار بیشتری از مرطوب کننده را بروی لایه ناخن بمالید تا از افتادن ریشه ناخن جلوگیری نماید.

ناخن انگشتان شما هر روز در معرض آسیب قرار دارند. مواد شوینده ، پولیش کردن ( استفاده از لاک)، چسب ناخن، مواد سفت کننده ناخن و مواد شیمیایی خانگی همه جزو مواد آسیب رسان و مضر برای ناخن هستند. شما می توانید با استفاده از دستکش هنگام شستن ظروف و لباس ها در این راه کمک بزرگی به خود نمایید.

از تماس مستقیم با بنزین، گازوئیل، نفت، رنگ و دیگر مواد شیمیایی قوی احتراز نمایید. مانیکورها و مخصوصا مواد پاک کننده لاک ناخن ( استون) ناخن را خشک می کنند و اغلب باعث شکستن و خراب شدن ناخن ها می شوند. اگر به این گونه مواد شیمیایی برخورد کردید موادی را انتخاب کنید که عاری ازماده فورمال دی هاید باشند.

ناخن هایی که به راحتی می شکنند و ترک می خورنداز مشکلات احتمالی تغذیه ای خبر می دهند. ناخن ها برای سالم بودن و ماندن به مقدار زیادی کلسیم ، منیزیم، پروتئین و سیلیس نیاز دارند. نوشیدن و دم کرده گیاهان گزنه و سرخس و یا خوردن کپسول های این گیاهان بطور روزانه بسیار مفید خواهد بود چرا که این گیاهان سرشار از سیلیس و دیگر مواد معدنی مهم می باشند که در رشد ناخنها بسیار موثرند. استفاده از مکمل هایGLA (گل پامچال شب، گل گاوزبان یا کشمش سیاه) نیز بسیار کمک می کنند.

شکنندگی ناخن ها علاوه بر نشان دهنده مشکلی در سلامت شما باعث آزار و اذیت نیز خواهد شد.حفظ و مراقبت از ناخنها مانند سایر اعضا بدن امرى ضرورى است .

راههای مراقبت از ناخن

– ناخن هایتان را مرطوب نگه دارید
برای اینکه ناخن هایی سالم داشته باشید نیاز به این است که ناخن و پوسته اطراف آن را به صورت مرتب چرب کنید و همیشه کرم مرطوب کننده همراهتان باشد. به طور کلی بهتر است با استفاده از کرم های مرطوب کننده هر روز به ویژه در هوای سرد و خشک، ناخن ها را مرطوب کنید.

– لاک ممنوع
استفاده بیش از حد از لاک سبب خشکی و شکننده شدن ناخن ها می شود. لاک موجب می شود که سوراخ های سطح ناخن بسته شوند و ناخن با مشکل کمبود اکسیژن مواجه شود؛ بنابراین استفاده نکردن از لاک در طولانی مدت همراه با رعایت بقیه اصول گفته شده می تواند باعث بهتر شدن وضعیت ناخن شود؛ پس تنها در شرایط خاص لاک بزنید

– دستکش ، دوست ناخن های شما
در صورتی که دستان تان با آب زیاد تماس دارد، برای جلوگیری از آسیب رسیدن به ناخن، و نرم شدن آنها از دستکش استفاده کنید. هنگام ظرف شستن وشست و شوی منزل، استفاده از دستکش ضروری است.

– میزان آهن خون
اگر آهن کافی دریافت نکنید ناخن هایتان آن را نشان می دهد. کمبود آهن که در خانم ها رایج است سبب شکنندگی ناخن ها می شود؛ بنابراین کسانی که این مشکل را دارند باید غذاهای پرآهن مصرف کنند که بهترین منبع دریافت آهن، اسفناج و گوجه فرنگی است. همچنین منابع حیوانی آهن عبارت است از گوشت گاو، بوقلمون، اردک، مرغ، میگو و تخم مرغ. منابع گیاهی آهن سویا، عدس، لوبیا و سبوس است. با مصرف ویتامین C می توانید به جذب آهن حیوانی به بدن کمک کنید؛ البته سعی کنید مواد غذایی غنی از آهن، زینک، ویتامین B و گوگرد مصرف کنید چون مواد غذایی پروتئینی که غنی از اسیدهای آمینه، ویتامین B و گوگرد هستند، سبب سخت و زیبا شدن ناخن هایتان می شوند.

– وقت مناسب ناخن گیری
همیشه بعد از حمام ناخن های خود را بگیرید چون آسیب کمتری به آن می رسد. در بقیه مواقع ناخن شکنندگی دارد که به سطح ناخن آسیب می رساند ولی بعد از حمام، ناخن نرم است و شکننده نیست.

– آب بنوشید
یک آزمایش ساده برای تشخیص کمبود آب بدنتان این است که سطح ناخن را محکم فشار دهید تا ناخن از صورتی به سفید تغییر رنگ دهد؛ سپس ناخن را رها کنید و ببینید در چه زمانی به رنگ اولیه خود برمی گردد. اگر ناخن کمتر از دو ثانیه به رنگ اصلی اش باز نگردد یعنی بستر ناخن دچار کمبود آبی است. در طولانی مدت این کمبود آب باعث شکنندگی ناخن می شود؛ بنابراین برای حفظ سلامتی ناخن هایتان به مقدار کافی آب بنوشید.

– پروتئین فراموش نشود
کمبود پروتئین، خود را به صورت یک نوار سفید در عرض ناخن نشان می دهد. ناخن ها بیشتر از پروتئین ساخته شده اند؛ بنابراین برای اینکه ناخن هایی بلند، قوی و جذاب داشته باشید باید روزانه به مقدار مناسب پروتئین مصرف کنید. کراتین، عنصر اصلی مو و ناخن، از آمینواسیدها به خصوص سیستئین ساخته شده است. با این وجود به این معنا نیست که شما به مکمل های سیستئین نیاز دارید. خوردن منابع پروتئینی متنوع می تواند به شما این اطمینان را بدهد که برای داشتن ناخن هایی سالم به اندازه کافی آمینو اسید مصرف کرده اید. حال این پروتئین به میزان قابل توجهی در ماهی قزل آلا، ماست و گردو وجود دارد. منابع دیگر پروتئین شامل ماهی، میگو، بوقلمون، مرغ، گوشت، سویا، تخم مرغ، آجیل و لبنیات است.

– از مصرف استون خودداری کنید
استون به سبب ساختار مولکولی اش، باعث خشکی ناخن ها و پوست اطرافشان می شود. بهتر است که از محلولهایی که بر پایه استاتیت هستند برای پاک کردن لاک ناخن استفاده کنید.

در این بخش، ۶ نکته  برای مراقبت از ناخن ذکر میکنیم که، با رعایت این نکات ناخن های زیبا و سالمی خواهید داشت:

۱- نظافت  ناخن بیش از حد مهم است.
باید زیر ناخن تمیز باشد و آن رابا آب گرم و صابون خوب بشوئید.

۲ -هرروز  مراقبتهای لازم ناخن را انجام دهید
مراقبتهایی مانند پدیکور و مانیکودر در فواصل  زمانی منظم که ناخن ها آسیب نبیند . استفاده از لوسیون ناخن برای محافظت و تقویت ناخن.

۳ -رژیم غذایی
باید غذاهای خوب و مغذی بخورید، مانند برنج قهوه ای، آجیل،غلات کامل، سویا ، شیر بدون چربی، تن ماهی، میوه و سبزیجات تازه  که برای ناخن بسیار خوب هستند.

۴ – ترک عادت جویدن ناخن
جویدن ناخن مانع رشد ناخن می شود پس باید این عادت ناپسند را ترک کنید

۵ -مارک لاک ناخن بسیار مهم است
کیفیت لاک ناخن  بسیار مهم است ،چون لاک هایی که کیفیت خوبی ندارند به ناخن صدمه می زنند

۶ -پاک کننده ناخن
وقتی لاک را با پاک کننده ها پا ک میکنیم، باید یک مرطوب کننده خوب هم استفاده کنیم

راهکارهایی خانگی برای مراقبت از دست و ناخن

تغییر رنگ پوست دستتان را جبران کنید:  سلول های مرده ی پوست را با محلولی متشکل از نمک دریا و آب لیمو از دست ها پاک کنید. این محلول را با مسواک کهنه ای روی پوست دستتان بمالید. سپس با کرم مرطوب کننده, رطوبت آن را تامین کنید. این کار را هفته ای یک بار انجام دهید تا قسمت هایی از پوست که بر اثر کارهای خانه تغییر رنگ داده اند به حالت اول برگشته و پوستی نرم و لطیف داشته باشید.

دستهایتان را لطیف کنید:  دست های خود را با آب گرم بشویید، سپس آنها را با حوله و با ملایمت خشک کنید. در حالی که پوستتان هنوز کمی نمناک است مخلوطی از یک قاشق چای خوری عسل و یک قاشق چای خوری روغن زیتون را بروی پوست دست ها بمالید. دست هایتان را درون دستکش های پلاستیکی یک  بار مصرف قرار داده و سپس دستکش نخی بپوشید. سی دقیقه صبر کنید و سپس دست هایتان را آبکشی نمایید. گرما به جذب بهتر مواد و درمان کمک خواهد کرد.

تقویت ناخن و نرمی دست:  یک پیمانه شیر را درون ماکروفر به مدت سی ثانیه گرم کنید (به شکلی که شیر گرم شود اما موجب سوختن پوست نگردد). برای تقویت ناخن ها و هم چنین مرطوب شدن پوست، دست های خود را به مدت پنج دقیقه در شیر فرو ببرید. شیر نه تنها غنی از اسید لاتیک است و یک اسید هیدروکسی آلفای طبیعی است و باعث می شود سلول های مرده را از پوست پاک  کند, بکله دارای میزان زیادی کلسیم است که می تواند ناخن های ضعیف و شکننده را بهبود ببخشد.

درمان پوست دور ناخن: ناخن خود را درون محلول غلیظی از چای بابونه فرو ببرید. بابونه موجب بر طرف شدن التهاب و حساسیت شده و قرمزی را بر طرف می سازد. اگر پوست دور ناخن شما ناموزون است آن را ابتدا با مخلوطی از دو قاشق چای خوری آب آناناس، یک عدد زرده ی تخم مرغ و   قاشق چایخوری سرکه ی سیب پاک کنید.  پس از این که ناخن های خود را به مدت بیست دقیقه در این محلول قرار دادید، پوست دور ناخن ها را با برشی از پرتقال مرتب کنید. هر شب پوست دور ناخن ها را با روغن کوچک بدون بو و ید سفید پاک کنید

کانسیلر چیست و چه نقشی در زیبایی دارد؟

کانسیلرها در واقع کرم پودرهای فشرده روشن و رنگی هستند؛ که شما می توانید آنها را قبل یا بعد از کرم پودر استفاده کنید. البته بعضی ها می گویند بهتر است بعد از کرم پودر زدن استفاده شود.

این کانسیلرها به‌ صورت های مختلفی وجود دارند؛ یکی به صورت Stick یا ماتیکی که استفاده از آن راحت تر است، حالت دیگر کرم مانند نیمه جامد و در نهایت کانسیلرهای مایع. کانسیلر معمولا باید یک درجه از رنگ کرم پودر استفاده شده، روشن تر باشد. اگر خیلی روشن تر از کرم پودر باشد، به جای پوشانندگی، لکه های تیره را بیشتر نشان خواهد داد.
کانسیلر چیست؟

برخی معتقدند راز داشتن چهره بی عیب و نقص استفاده از کانسیلر مرغوب است. این محصول به خوبی جای جوش، سیاهی دور چشم و نواحی از پوست را که تغییر رنگ داده اند پوشش می دهد و پوست را یک دست می کند. اما اگر محصول مورد استفاده مرغوب نباشد و همراه با کرم پودر استفاده شود، مشکلات پوست را بیشتر جلوه می دهد. پیش از انتخاب محصول، بهتر است نکات زیر را در مورد این محصول به خاطر داشته باشید.

کانسیلر دور چشم

این نوع کانسیلر به منظور استفاده در نواحی خاصی از پوست که تغییر رنگ داده اند، طراحی شده است؛ مثل دور چشم، جای جوش و اطراف بینی. توجه کنید که کانسیلر جایگزینی برای کرم پودر نیست. در واقع به همراه کرم پودر مورد استفاده قرار می گیرد.

کانسیلر دور چشم را می توان قبل یا بعد از کرم پودر استفاده کرد. برای پوشش بیشتر، بهتر است که بعد ازکرم پودر استفاده شود. اما اگر از پنکک استفاده می کنید بهتر است قبل از پنکک استفاده شود. دقت کنید رنگ کانسیلر دور چشم باید یک یا دو درجه روشن تر از رنگ پوست دور چشمتان باشد.

چگونه بهترین کانسیلر را انتخاب کنیم؟

محصول مناسب را بر اساس نوع پوست و مشکلات پوستتان انتخاب کنید. اگر پوست خشک دارید، نوع مایع مات آن را تهیه نکنید. زیرا خشکی پوستتان را بیشتر نمایان می کند.

اگر پوست چرب دارید، نوع کرمی یا استیکی نگیرید؛ زیرا موجب بسته شدن منافذ باز پوست و چرب تر شدن پوست می شود. اگر لک های قهوه ای، سیاهی دور چشم و یا قرمزی دارید، کانسیلر تا حدودی این مشکلات را می پوشاند. برای نواحی دور چشم توجه داشته باشید که حتما یک یا دو درجه روشن تر از رنگ پوستتان باشد. برای دیگر نواحی می توانند هماهنگ با رنگ کرم پودرتان باشد. رنگ بژ و یا زرد روشن بهترین رنگ ها برای یک کانسیلر هستند.

انواع کانسیلر

این محصول در شکل های گوناگونی وجود دارد. اگر چند مشکل همزمان روی پوستتان دارید، شاید به دو نوع آن نیاز داشته باشید. چرا می گوییم دو نوع نیاز دارید؟ زیرا کانسیلری که برای نواحی دور چشم، پوست خشک و یا چین و چروک به کار برده می شود، نمی تواند برای جای جوش و خود جوش مورد استفاده قرار گیرد. در مورد رنگ آن هم همانطور که قبلا گفتیم باید دقت لازم را داشته باشید، زیرا نوع روشنی که برای اطراف چشم استفاده می شود برای جای جوش و لک های قهوه ای مناسب نیست. در مورد بو و رایحه هم باید بگویم که خوشبختانه اکثر کانسیلر ها بدون بو و رایحه هستند و این نکته مثبی است. مخصوصا که از آن عموما برای دور چشم استفاده می کنند.

انواع کانسیلر و نحوه استفاده از آنها

کانسیلر مایع : بهترین کانسیلر برای پوست چرب

این نوع متنوع ترین نوع کانسیلر است که برای انواع پوست به جز پوست خشک مناسب است و بهترین کانسیلر برای پوست چرب است. نحوه استفاده از آن نیز بسیار ساده است و پوشش دهی متوسط رو به بالایی دارد. برای پوشش جوش از آن استفاده می شود زیرا خطر ایجاد جوش جدید را ندارد. برای پوشش چین و چروک نیز از این نوع استفاده می شود. ماندگاری آن بالاست و مدت زمان طولانی روی پوست می ماند.

فرق کانسیلر با اصلاح کننده

اصلاح کننده های صورت (کورکتور) با پوشاننده ها (کانسیلر) فرق دارند. این اصلاح کننده‌ها معمولا دارای تن رنگ های مختلفی چون سبز، هلویی،‌ صورتی و… هستند و بیشتر زمانی استفاده می شوند که زیر چشم بیش از اندازه سیاه باشد؛ یا برای پوشاندن قرمزی ها و تورم به کار می روند. از این اصلاح کننده ها باید قبل از پوشاننده و کرم پودر استفاده کرد؛ تا به کرم پودر کمک کند پوست یک دست شود و دیگر تن رنگی اصلاح کننده خود را نشان ندهد.

جای زخم را با کانسیلر زرد بپوشانید

پوشاننده های مختلفی در بازار وجود دارند؛ که هر کدام با توجه به مواد تشکیل‌‌ دهنده خود، دارای کارایی خاصی هستند. مثلا کانسیلری که برای پوشاندن سیاهی های زیر چشم است، اصلا مناسب پوشاندن جای زخم یا تاتو نیست و یا اصلا نمی تواند قرمزی ها را بپوشاند؛ چرا که کانسیلرهای زیر چشم، حالت کرمی شکل دارند و از رنگ پوست کمی روشن تر هستند. در نتیجه قرمزی های پوست را فقط روشن تر کرده و کاری می کنند که بیشتر جلوه کنند. برای پوشاندن جوش ها، جای زخم ها و تاتو، باید سراغ کانسیلرهایی بروید که تن زرد رنگ دارند و تقریبا هم رنگ پوست صورت هستند.

پوشاننده زیر چشم باید یک یا ۲ درجه روشن تر از رنگ کرم پودری باشد که استفاده می کنید. یک کانسیلر روشن با تن زرد، به راحتی می تواند رگ های آبی رنگ زیر چشم را بپوشاند و پوست این قسمت را یک دست جلوه دهد.

اگر سیاهی زیر چشم بیش از اندازه است

اگر سیاهی ها و کبودی های زیر چشم بیش‌ از اندازه باشد، یک کانسیلر عادی نمی تواند کمک چندانی کند. در این مواقع توصیه می کنیم سراغ اصلاح کننده های هلویی رنگ و صورتی بروید؛ تا بتوانید رنگ های زیر چشم را کاملا بپوشانید و بعد سراغ یک کانسیلر با تن زرد بروید؛ تا بتوانید روی اصلاح کننده قبلی را بپوشانید و زیر چشم را روشن کنید. اما اگر پوست زیر چشم هایتان به شدت سبز یا بنفش است، نباید از کانسیلر عادی استفاده کنید.

برای افراد سبزه کانسیلر طلایی بسیار مناسب است. هنگام خرید آن را در اطراف دهان تست کنید.

اگر پوست خیلی روشنی دارید، باید روشن ترین رنگ کانسیلر را انتخاب کنید. این تن رنگ برای هر پوستی مناسب است. این کانسیلرها لکه های تیره را محو می کند. اگر می خواهید تیرگی اطراف چشم خود را بپوشانید، از کانسیلر زرد استفاده کنید.

بسیاری از خانم ها لازم است برای زیر چشم از ۲ تا ۴ رنگ مختلف پوشاننده استفاده کنند. آنها باید این رنگ ها را با هم مخلوط کنند؛ تا بتوانند رنگی شبیه به پوست خود را در بیاورند. البته اول از همه باید از اصلاح‌ کننده (کورکتور) استفاده کنند و بعد پوشاننده.