آیا خوردن شکلات سبب ایجاد جوش صورت خواهد شد ؟

آیا خوردن شکلات سبب ایجاد جوش صورت خواهد شد ؟

بسیاری از ما به خاطر اینکه جوش های صورتمان بیشتر نشود از خوردن شکلات امتناع می کنیم ، اما به راستی شکلات باعث جوش صورت می شود؟

۷۰ درصد از جوانان و نوجوانان فکر می کنند که خوردن شکلات سبب بروز جوش پوستی می شود.
این درحالی است که محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در آتلانتا در مقاله ای که در ژورنال علمی انجمن پزشکی آمریکا منتشر کردند نشان دادند که جوشهای پوستی در اثر مصرف غذاهای خاص مثل شکلات ایجاد نمی شوند.

این محققان در این خصوص اظهار داشتند: “آکنه یا جوش پوستی بی شک شایع ترین بیماری در بین نوجوانان است و حتی می تواند به ۷۰ تا ۸۷ درصد از بزرگسالان نیز آسیب برساند. فاکتورهای متعددی در بروز این جوشها مشارکت دارند. از جمله این فاکتورها می توان به ترشح بیش از حد چربیها به سلولهای پوست و فعالیت میکروبهای مسئول التهاب در فولیکولهای پوست اشاره کرد. همچنین شرایط دیگری چون جنبه های ژنتیکی و خود ملتهب کننده ها،استرس و استعمال دخانیات در بروز این جوشها دخالت دارند.”

بین ۶۲ تا ۷۰ درصد از جوانان معتقدند که بین جوش و غذاها یک ارتباط مستقیم وجود دارد این درحالی است که به گفته این دانشمندان، نقش غذاها در بروز این جوشها بسیار کم و یا اصلا هیچ است.
اولین تلاشهای علمی برای درک ارتباط جوش و شکلات در دهه های ۶۰ و ۷۰ آغاز شد و نشان داد که شکلات موجب وخیم شدن حالت جوشها نمی شود. اکنون این تحقیقات جدید نشان می دهد که مصرف شکلات برای جوشها کاملا بی ضرر است.

آکنه (جوش جوانی) از شایع‌ترین بیماری‌های پوست است طوری که تقریبا تمام نوجوانان به درجاتی به آن دچار می‌‌شوند. این بیماری در نتیجه انسداد مجاری غدد چربی پوست ایجاد شده و سپس با افزدوده شدن التهاب و عوامل میکروبی شدت می‌گیرد. آکنه غالبا در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود ولی در عوض در مردان شدیدتر است.

مهمترین عامل افزایش ترشحات غدد سباسه است که به‌خصوص در صورت، سینه و پشت تمرکز دارند. با افزایش این ترشحات و انسداد مجاری غدد بتدریج عوامل میکروبی و التهاب نیز اضافه شده و علائم آکنه پدیدار می‌‌شود. شاید شایعترین سوالی که یک متخصص پوست از بیمار خود می‌‌شنود، نقش تغذیه در بروز یا شدت آکنه است.

گر چه تاکنون مطالعه ای بطور یقین رابطه آکنه و تغذیه را ثابت نکرده بود ولی با این وجود در منابع مختلف از نقش تغذیه صبحتی به میان آمده است اخیرا در مطالعه جدیدی که در سال ۲۰۰۷ توسط مرکز تحقیقات دانشگاهی RMIT در شهر ملبورن استرالیا انجام گرفته است، نتایج جدیدی در این زمینه منتشر گردیده است.
و در این مطالعه نشان داده شده که بروز و شدت آکنه با مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات بالا افزایش یافته است و بهبودی آکنه پس از رژیم غذایی با بارکربوهیدرات کم نشان دهنده این واقعیت است که شیوه زندگی و تغذیه نقش مهمی در پاتوژنز آکنه دارد.

در بررسی‌‌های انجام شده دیده شده است که میزان بروز آکنه با تغییر شیوه زندگی و تغییر رنگ و بوی زندگیها به سمت الگوی غربی، تغییر کرده است از این جهت محققان فاکتورهای موثر بر شیوه زندگی از جمله تغذیه را بررسی کردند.

در سال ۱۹۳۰ آکنه، بیماری شناخته شد که با به هم ریختگی متابولیسم کربوهیدرات رابطه داشت چرا که اولین مطالعات اختلال تحمل گلوکز را در بیماران مبتلا به آکنه نشان می‌‌داد.

اخیرا این موضوع مطرح شد که چگونه تغذیه بر فعالیت سیستم اندوکرین یا هورمونی فرد موثر است. کورداین در مطالعه ای نشان داد که ایندکس گلایسمیک بالا می‌‌تواند باعث شیوع بالای آکنه در این شیوه زندگی شود.

در این مطالعه ۴۳ نفر مرد با سن ۲۵-۱۵ سال مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط انتخاب شدند و این افراد هیچ درمان خوراکی یا موضعی استفاده نمی کردند. و این مردان در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه مداخله بیماران تحت رژیم غذایی با بارگلایسمیک پایین که ۲۵درصد انرژی آن از پروتئین و ۴۵ درصد با ایندکس کربوهیدرات پایین، قرار گرفتند. در مقابل در گروه کنترل رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات استفاده شد. تعداد ضایعات و شدت آکنه هر ماه بررسی می‌‌شد.

نتایج نشان داد در هفته ۱۲، تعداد متوسط ضایعات در گروه با رژیم غذایی کم کربوهیدرات کاهش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت و وزن این گروه نیز کاهش بیشتری داشت. این مطالعه به صورت کنترل شده و تصادفی انجام گرفته است ولی مطالعات بیشتری برای تاثیر واقعی عوامل مجزا بر بروز آکنه لازم است.

خیلی ها معتقدند که محتویات بشقاب ها در داشتن پوستی زیبا و بدون آکنه تأثیر دارند. در این خصوص ۱۰ ماده ی غذایی که باعث ایجاد جوش  و آکنه می شود را به شما معرفی میکنیم.

شکلات

آیا شما هم عاشق شکلات هستید؟ البته اگر جزو افرادی هستید که حواستان به تناسب اندامتان است از زیاده روی در مصرف آن خودداری خواهید کرد. اما در عین حال همین افراد هم نمی توانند از مزه مزه کردن دو تا سه مربع شکلات به همراه قهوه یا چای بعد از ظهر خودداری کنند. اما حواستان باشد شکلات (سیاه؛ سفید یا شیری و غیره) می تواند زمینه را برای بروز آکنه فراهم کند.

آبنبات یعنی قند و قند یعنی بالا رفتن میزان انسولین خون و این یعنی افزایش سبوم. یادتان باشد که این مواد غذایی برای دندان ها و تناسب اندامتان مضر هستند. علاوه بر این صورتتان را پر از جوش و آکنه می کنند.

نتایج پژوهش ها نشان می دهد که شکلات باعث افزایش تولید اینترلوکین ۱B می شود. این پروتئین طبیعی توسط دستگاه ایمنی بدن تولید و باعث افزایش خطر بروز التهاب های پوستی و در نتیجه آکنه می شود. با این حال باید بدانید که شکلات سیاه باعث بهبود خلق و خویتان می شود اما بهترین کار این است که به جای حذف کامل آن در مصرف آن دچار زیاده روی نشوید. می توانید هر هفته یک تا دو مرتبه، ۲ تا ۳ مربع شکلات سیاه میل کنید. در روزهای دیگر از میوه های خشک مانند بادام و فندق و غیره استفاده کنید.

نان های شیرمال

خوردن انواع نان های شیرمال برای صبحانه مورد دلخواه خیلی از افراد است. اما باید بدانید که این نان ها باعث بروز جوش روی پوست می شود. البته اگر از نان هایی استفاده کنید که از آرد کامل تهیه شده باشد در امان خواهید بود. اما نان های تهیه شده از آرد سفید نتیجه ی عکسی دارد. این آردها تصفیه شده و حاوی میزان زیادی قند هستند. زمانی که این میزان قند وارد بدن می شود میزان انسولین خون افزایش یافته و ترشح سبوم (چربی طبیعی پوست) بیشتر می شود. همین مسئله نیز زمینه ی بروز جوش و آکنه را فراهم می کند. بهتر است از نان هایی تهیه شده از آرد سبوس دار استفاده کنید.

پیراشکی ها و دونات ها

انواع پیراشکی ها و دونات هایی که امروزه در هر مرکز خرید و مغازه ای به فروش می رسد جزو مواد غذایی ناسالم هستند. قندهای تصفیه شده، اسیدهای چرب ترانس، سدیم و غیره جزو ترکیبات اصلی این خوراکی ها هستند که به سلامتی، تناسب اندام و زیبایی پوست رحم نمی کنند. بهتر است مصرف این خوراکی ها را به هفته ای حداکثر یک بار محدود کنید. اگر خیلی به این خوراکی ها علاقه دارید دست به کار شوید و خودتان پیراشکی تهیه کنید. در این صورت می توانید میزان قند و چربی افزوده شده را کنترل کنید. اما در هر حال برای مقابله با آکنه و جوش بهتر است مصرف این مواد غذایی را تا حد امکان محدود کنید.

شیر

شیر باعث بروز جوش های سر سیاه و جوش های ریز روی پوست می شود. به نظر می رسد این مسئله بیشتر مربوط به شیر گاو پرچرب می باشد. شیرهای کم چرب حاوی چربی کمتری هستند اما در عین حال لاکتوز بیشتری دارند که باعث افزایش ترشح سبوم می شود. اگر جزو افرادی هستید که زیاد جوش می زنید و یا نمی خواهید به این مشکل گرفتار شوید بهتر است از شیرهای گیاهی مانند شیر سویا، شیربادام یا شیر فندق استفاده کنید. این نوشیدنی های گیاهی سرشار از ویتامین E و فاقد لاکتوز هستند. باید بدانید که ویتامین E خواص آنتی اکسیدانی دارد که برای سلامت پوست لازم و ضروری است.

پاستاها

بدون شک پاستاها جزو غذاهای محبوب هستند و دل کندن از آن ها کمی دشوار است. اگر جزو افرادی هستید که جوش می زنید و در عین حال عاشق پاستاها هستید بهتر است کمی مراقب باشید. این مواد غذایی نیز مانند نان های شیرمال از آرد سفید تهیه می شوند. توجه داشته باشید که این مواد غذایی گلوکز بالایی دارند و این یعنی افزایش انسولین و ترشح بیشتر سبوم که به جوش زدن منجر می شود. این مسئله در خصوص برنج سفید نیز صدق می کند. بهتر است از برنج قهوه ای استفاده کنید که مغذی تر است و به چنین مشکلاتی دامن نمی زند.

استیک و سیب زمینی سرخ کرده

در روزهای آخر هفته در بین بسیاری از خانواده خوردن کباب، استیک و سیب زمینی سرخ کردنی و غیره رایج است. البته مصرف این مواد غذایی، آن هم هر از چندگاهی مشکلی برای پوست ایجاد نمی کند. نتایج پژوهش ها نشان می دهند پخته شدن زیاد گوشت باعث آزاد شدن واکنش های شیمیایی بین چربی ها و پروتئین های آن می شود و ترکیبات خطرناکی حاصل می شود. این ترکیبات جزو عوامل افزایش دهنده ی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی یا دیابت بوده و پیری پوست را جلو می اندازند. در واقع باعث حساس و آسیب پذیرتر شدن پوست شده و در نتیجه خطر بروز جوش ها نیز بیشتر می شود. سیب زمینی سرخ کرده نیز به سهم خود سرشار از چربی است. می توانید از گوشت های کم چرب یا گوشت پرندگان استفاده کنید. به جای سیب زمینی سرخ کرده از هویج یا کدوی پخته استفاده کنید. می توانید این سبزیجات سالم را با اندکی روغن تفت دهید یا با اندکی کره بخارپز کنید.

خوردن انواع نان های شیرمال برای صبحانه مورد دلخواه خیلی از افراد است. اما باید بدانید که این نان ها باعث بروز جوش روی پوست می شود. البته اگر از نان هایی استفاده کنید که از آرد کامل تهیه شده باشد در امان خواهید بود.

آبنبات ها

آبنبات یعنی قند و قند یعنی بالا رفتن میزان انسولین خون و این یعنی افزایش سبوم. یادتان باشد که این مواد غذایی برای دندان ها و تناسب اندامتان مضر هستند. علاوه بر این صورتتان را پر از جوش و آکنه می کنند.

سیب زمینی

سیب زمینی حاوی میزان زیادی ترکیبات مغذی است و سرخ کرده ی آن طرفداران بی شماری دارد. اما این ماده ی غذایی نشاسته ای است و زیاده روی در مصرف آن می تواند باعث بروز مشکلات پوستی شود. چون برخلاف آنچه تصور می کنید این ماده ی غذایی حاوی قندهای دیرجذب است و شاخص گلیسمی بالایی دارد. در نتیجه قند خون و انسولین را بالا می برد. بهتر است در مصرف این ماده ی غذایی نیز جانب احتیاط را رعایت کرده و به جای آن از حبوبات بیشتری استفاده کنید.

الکل

الکل سرشار از قند است. این میزان قند باعث افزایش انسولین در خون و در نتیجه اختلال هورمونی می شود. به بیان دیگر میزان تستوسترون به سرعت بالا می رود و باعث بروز جوش می شود. این قبیل نوشیدنی ها باعث پیر و کدر شدن پوست و حساسیت آن می شود.

پنیرهایی مانند کممبر

اگر در جایی زندگی می کنید که تنوع پنیر زیاد است و عاشق پنیرهای فرانسوی مانند کممبر، گرویر، بری و غیره هستید کمی احتیاط کنید. این پنیرها از شیر گاو تهیه شده اند و اگر شما از مشکلات پوستی رنج می برید بهتر است از مصرف آن ها خودداری کنید. اگر عاشق پنیر هستید بهتر است از پنیر تهیه شده از شیر بز استفاده کنید. چون این نوع پنیرها تأثیری در افزایش سبوم نداشته و پوستتان را پر از جوش نمی کنند.

مراقبت های لازم از ناخن ها

معمولا در اولین برخورد، ناخنها و دستها به چشم دیگران می آید.  از این رو باید به اندازه ی چهره تان به آنها اهمیت بدهید. مراقبت از ناخن ها و دست ها کمی دشوارتر است زیرا شما هر روز استفاده های زیادی از آنها می کنید پس باید آنها را به شکلی حفظ نمایید که زیبا و جذاب جلوه کنند. به زیبا ماندن دست هایتان همان قدر اهمیت دهید که به چهره تان. دستهایتان را دوست داشته باشد و آنها را زیبا نگه دارید.

مراقبت خای اولیه

– ناخن گیر معمولی ولی تیز، بهترین وسیله برای گرفتن ناخن‌ها است و از وسایلی مانند قیچی، چاقو، تیغ و غیره حتی‌الامکان نباید استفاده کرد.

– کوتاه کردن ناخن‌ها باید از قسمت روشن و شفاف نوک ناخن‌ها که حدود دو میلی‌متر است، به بعد باشد و پس از چیدن ناخن‌های اضافی چنان‌چه قسمت‌هایی تیز است و گرد نشده، باید با سوهان مناسب به آرامی آن را تراشیده به طوری که در لمس نوک ناخن زبر نباشد و هیچ‌گونه تیزی و زاویه‌ای حس نشود.

– نوک ناخن باید به ‌سمت خارج باشد به طوری که سر ناخن حالت گرد داشته باشد.

– از نظر علمی باید علت خشکی ناخن بررسی شود. عللی مانند کم‌کاری تیروئید ، کم‌خونی، فقر تغذیه و بیماری‌های سیستمیک باید شناسایی شوند ولی از آن جا که مهم‌ترین علت خشکی ناخن استفاده مستمر و بیش از حد طبیعی از شوینده‌ها است، بنابراین با کاهش شستشو با صابون‌ها و استفاده از دستکش‌ برای کارهای شستشوی ظروف و لباس‌های منزل، چنان چه بهبودی حاصل نشد باید به ‌وسیله پزشک بررسی شود. ولی در خشکی‌هایی که به دلیل استفاده وسواسی از شوینده‌ها در ناخن‌ها ایجاد می‌شود باید مصرف شوینده‌ها معقول شده و از پارافین مایع برای مالیدن به ناخن‌ها استفاده شود. اگر موقع مانیکور یا پدیکور متوجه تغییر رنگ، وجود تغییر شکل، نرمی یا خشکی غیرطبیعی، تغییر در جهت رشد طبیعی و غیره شدید باید به پزشک مراجعه کنید.

ناخنک چیست و چرا به وجود می ‌آید؟ آیا می ‌توان آن را هنگام مانیکور برداشت؟

ناخنک یا پتریژیوم چسبندگی مقاوم قسمت انتهایی بستر ناخن به صفحه ناخن است. به‌ طور طبیعی باید منطقه نوک ناخن از بستر زیرین جدا و آزاد باشد ولی در ۲۰ درصد موارد، بیماران در این منطقه چسبندگی، درد دارند و ممکن است هر ۱۰ ناخن انگشتان دست‌ شان مبتلا شود. علت آن در حدود ۴۰ درصد، اختلالات جریان گردش خون نوک انگشتان و کاهش میزان خون‌رسانی است در مواردی هم علل ژنتیکی موثر است. در اختلالات گردش خون انگشتان، پزشک به بیمارهایی مانند لوپوس اریتماتوز و اسکلرودرمی فکر می‌کند که مهم ‌ترین علت‌ها هستند. هر چند بیماری‌ هایی مانند دیابت، جذام، پدیده رینود، سخت شدن عصب مدیان دست و غیره هم ممکن است علت ناخنک باشند. در مواردی مصرف لاک هایی که حاوی فرمالدهید هستند برای علت ناخنک گزارش شده است.

هر چند وقت یک بار باید از لاک ناخن و استون و حلال‌ها استفاده کرد؟

از نظر پزشکی مصرف لاک‌های رنگی توصیه نمی‌شود ولی از آنجا که از نظر زیبایی، بعضی از افراد تمایل به استفاده از لا‌ک‌ دارند، توصیه می‌شود فقط در مراسم رسمی، جشن‌ها، عروسی و غیره استفاده شده و پس از پایان مراسم آن را پاک کنند. افرادی که به منظور زیبایی به طور مستمر از لاک‌های رنگی استفاده می‌کنند لازم است مکرر لاک‌های قبلی و قدیمی را با حلال‌هایی مانند استون پاک کرده و دوباره لاک جدید استعمال کنند. حلال‌های لاک‌ها می‌توانند بسیار مخرب باشند به طوری که استون در تکرار مصرف به تدریج صفحه ناخن را خشک، زرد رنگ و شکننده می‌سازد. از طرفی در بعضی موارد، افراد واکنش‌های آلرژیک یا توکسیک به لاک‌های رنگی‌ نشان می‌دهند که علاوه بر تغییر شکل ناخن‌ها، پوست حاشیه ناخن‌ها هم قرمز، پوسته ‌پوسته، متورم و در مواردی دچار خارش می‌شوند که درمان آن نیاز به مراجعه به پزشک دارد.

نکاتی درباره استفاده از ناخن‌های مصنوعی

مشکلاتی که در اثر استفاده از ناخن‌های مصنوعی ممکن است پیش‌ آید، به این شکل است که بسته شدن لبه ناخن طبیعی مانع انتقال اکسیژن به صفحه ناخن می‌شود و به تدریج صفحه ناخن نازک می‌شود و از طرفی چنان چه تغییرات پاتولوژیک در ناخن اتفاق بیفتد، ناخن مصنوعی پلاستیکی مانع دید واضح می‌شود. همچنین موقع گذاشتن و به‌خصوص برداشتن ناخن مصنوعی صدماتی به صفحه ناخن وارد می‌آید ولی از آن بدتر، مواردی است که افراد از ناخن مصنوعی کامل به جای ناخن طبیعی خود استفاده می‌کنند، به طوری که فقط ناخن مصنوعی دیده می‌شود. این ناخن‌ها با چسبی از جنس متاکریلات چسبانده می‌شوند که در مواردی سبب تخریب کامل ناخن طبیعی شده و حساسیت‌های تماسی شدیدی در پوست اطراف ناخن ایجاد می‌کنند.

بدتر این که بعضی از بانوان به طور دائمی از این ناخن‌های مصنوعی استفاده می‌کنند و نمی‌دانند که مراقبت‌ از آن ها بسیار بیشتر از ناخن‌های طبیعی است و به آسانی عفونت‌های قارچی و باکتریایی به‌خصوص در حاشیه و محل اتصال به پوست اطراف آن لانه‌گزینی می‌کنند. چنان چه فردی مجبور به استفاده دائم از این ناخن‌ است، باید هر سه هفته یک بار آن را درآورده و چند روزی از چسباندن مجدد خودداری کند. خانم‌ها توجه داشته باشند پیش از استفاده از ناخن‌های مصنوعی، کمی از چسب مورد مصرف را روی پوست بازو بمالند و بعد از ۴۸ تا ۷۲ ساعت آن را بررسی کنند تا چنان چه در محل دچار قرمزی، تورم یا خارش شدند از مصرف ناخن مصنوعی کامل پرهیز کنند.

وسایل زینتی که از طریق سوراخ کردن صفحه ناخن وارد آن می‌شود، می‌تواند باعث خون‌ریزی بستر ناخن و محیط مساعد برای ورود میکروب‌ها از قبیل قارچ‌ها و باکتری‌ها باشد. بهتر است این وسایل تزیینی را خارج کرده و حتی اگر از نظر ظاهری مشکلی نباشد، مدتی مراقب ناخن باشیم تا به تدریج سوراخ‌ها به طور طبیعی و خود به خود پر شود ولی ضروری است با پزشک مشورت کنند.

پوست و ناخن های ما همواره با جریان مداوم آب و چربی تغذیه می شوند.هر چیزی را که ما دیده و لمس می کنیم (غیر از نور و الکتریسیته) شیمیایی است. افراط در شستن دست و یا استفاده از محلولهای پاک کننده شیمیایی بدون دستکش می تواند به رطوبت و چربی مفید پوست و ناخن ها آسیب زده و آنها را از بین ببرد.

در نتیجه این واکنش ناخن ها و پوست ، پوسته پوسته می شوند. آب نیز همانند تمام محصولات مربوط به ناخن یک ماده شیمیایی است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض مواد شیمیایی می تواند عکس العمل های اگزمایی را ایجاد کند.

ورقه ناخن از لایه های بسیاری از سلولها که مواد درونی اشان را از دست داده و صاف ، سخت و شکننده می شوند تشکیل می شود. مقاومت در ناخن یعنی ترکیبی از سختی و انعطاف پذیری. . ناخن هایی که شکسته و یا ورقه ورقه می شوند دچار کمبود رطوبت و چربی هستند. بیماری ها و مشکلات ناخن باید توسط یک پزشک تشخیص داده شوند و سپس داروهای لازم در این رابطه مصرف شوند. متخصص ناخن برای تشخیص بیماری های ناخن و مشکلات آن تعلیم داده می شوند اما آنها مجاز به معالجه این موارد در سالنهای زیبایی نیستند.

فراموش نکنید که دستهایتان را مرطوب کنید . از آنجائیکه بیش از ۱۰ درصد از حجم ناخن را آب تشکیل می دهد. اگر ناخن آب خود را از دست بدهد همانند پوست، قابلیت ارتجاعی اش را نیز از دست خواهد داد. ناخن های خشک بیشتر در معرض شکستن هستند تا خم شدن. ناخن های بلند بیشتر کثیف و آلوده می شوند و نسبت به ناخن های کوتاه در این حالت بیشتر احتمال برگشتن ناخن هنگام برداشتن اشیا و ورود آلودگی به داخل بستر ناخن وجود دارد.

پاک کردن مستمر کثیفی و جرم جمع شده درزیر ناخنها به مشکل ناخن خواهد افزود. وقتی از مرطوب کننده ها استفاده می کنید از بالای دست شروع کنید و به سمت ناخن ادامه دهید و روی ناخن ها را با مرطوب کننده بپوشانید. بخش کوتیکل ناخن (بخش رشد کننده بیرونی) را نیز مرطوب کنید. بخش کوتیکل ناخن مانعی است برای نفوذ رطوبت به زیر ناخن. مقدار بیشتری از مرطوب کننده را بروی لایه ناخن بمالید تا از افتادن ریشه ناخن جلوگیری نماید.

ناخن انگشتان شما هر روز در معرض آسیب قرار دارند. مواد شوینده ، پولیش کردن ( استفاده از لاک)، چسب ناخن، مواد سفت کننده ناخن و مواد شیمیایی خانگی همه جزو مواد آسیب رسان و مضر برای ناخن هستند. شما می توانید با استفاده از دستکش هنگام شستن ظروف و لباس ها در این راه کمک بزرگی به خود نمایید.

از تماس مستقیم با بنزین، گازوئیل، نفت، رنگ و دیگر مواد شیمیایی قوی احتراز نمایید. مانیکورها و مخصوصا مواد پاک کننده لاک ناخن ( استون) ناخن را خشک می کنند و اغلب باعث شکستن و خراب شدن ناخن ها می شوند. اگر به این گونه مواد شیمیایی برخورد کردید موادی را انتخاب کنید که عاری ازماده فورمال دی هاید باشند.

ناخن هایی که به راحتی می شکنند و ترک می خورنداز مشکلات احتمالی تغذیه ای خبر می دهند. ناخن ها برای سالم بودن و ماندن به مقدار زیادی کلسیم ، منیزیم، پروتئین و سیلیس نیاز دارند. نوشیدن و دم کرده گیاهان گزنه و سرخس و یا خوردن کپسول های این گیاهان بطور روزانه بسیار مفید خواهد بود چرا که این گیاهان سرشار از سیلیس و دیگر مواد معدنی مهم می باشند که در رشد ناخنها بسیار موثرند. استفاده از مکمل هایGLA (گل پامچال شب، گل گاوزبان یا کشمش سیاه) نیز بسیار کمک می کنند.

شکنندگی ناخن ها علاوه بر نشان دهنده مشکلی در سلامت شما باعث آزار و اذیت نیز خواهد شد.حفظ و مراقبت از ناخنها مانند سایر اعضا بدن امرى ضرورى است .

راههای مراقبت از ناخن

– ناخن هایتان را مرطوب نگه دارید
برای اینکه ناخن هایی سالم داشته باشید نیاز به این است که ناخن و پوسته اطراف آن را به صورت مرتب چرب کنید و همیشه کرم مرطوب کننده همراهتان باشد. به طور کلی بهتر است با استفاده از کرم های مرطوب کننده هر روز به ویژه در هوای سرد و خشک، ناخن ها را مرطوب کنید.

– لاک ممنوع
استفاده بیش از حد از لاک سبب خشکی و شکننده شدن ناخن ها می شود. لاک موجب می شود که سوراخ های سطح ناخن بسته شوند و ناخن با مشکل کمبود اکسیژن مواجه شود؛ بنابراین استفاده نکردن از لاک در طولانی مدت همراه با رعایت بقیه اصول گفته شده می تواند باعث بهتر شدن وضعیت ناخن شود؛ پس تنها در شرایط خاص لاک بزنید

– دستکش ، دوست ناخن های شما
در صورتی که دستان تان با آب زیاد تماس دارد، برای جلوگیری از آسیب رسیدن به ناخن، و نرم شدن آنها از دستکش استفاده کنید. هنگام ظرف شستن وشست و شوی منزل، استفاده از دستکش ضروری است.

– میزان آهن خون
اگر آهن کافی دریافت نکنید ناخن هایتان آن را نشان می دهد. کمبود آهن که در خانم ها رایج است سبب شکنندگی ناخن ها می شود؛ بنابراین کسانی که این مشکل را دارند باید غذاهای پرآهن مصرف کنند که بهترین منبع دریافت آهن، اسفناج و گوجه فرنگی است. همچنین منابع حیوانی آهن عبارت است از گوشت گاو، بوقلمون، اردک، مرغ، میگو و تخم مرغ. منابع گیاهی آهن سویا، عدس، لوبیا و سبوس است. با مصرف ویتامین C می توانید به جذب آهن حیوانی به بدن کمک کنید؛ البته سعی کنید مواد غذایی غنی از آهن، زینک، ویتامین B و گوگرد مصرف کنید چون مواد غذایی پروتئینی که غنی از اسیدهای آمینه، ویتامین B و گوگرد هستند، سبب سخت و زیبا شدن ناخن هایتان می شوند.

– وقت مناسب ناخن گیری
همیشه بعد از حمام ناخن های خود را بگیرید چون آسیب کمتری به آن می رسد. در بقیه مواقع ناخن شکنندگی دارد که به سطح ناخن آسیب می رساند ولی بعد از حمام، ناخن نرم است و شکننده نیست.

– آب بنوشید
یک آزمایش ساده برای تشخیص کمبود آب بدنتان این است که سطح ناخن را محکم فشار دهید تا ناخن از صورتی به سفید تغییر رنگ دهد؛ سپس ناخن را رها کنید و ببینید در چه زمانی به رنگ اولیه خود برمی گردد. اگر ناخن کمتر از دو ثانیه به رنگ اصلی اش باز نگردد یعنی بستر ناخن دچار کمبود آبی است. در طولانی مدت این کمبود آب باعث شکنندگی ناخن می شود؛ بنابراین برای حفظ سلامتی ناخن هایتان به مقدار کافی آب بنوشید.

– پروتئین فراموش نشود
کمبود پروتئین، خود را به صورت یک نوار سفید در عرض ناخن نشان می دهد. ناخن ها بیشتر از پروتئین ساخته شده اند؛ بنابراین برای اینکه ناخن هایی بلند، قوی و جذاب داشته باشید باید روزانه به مقدار مناسب پروتئین مصرف کنید. کراتین، عنصر اصلی مو و ناخن، از آمینواسیدها به خصوص سیستئین ساخته شده است. با این وجود به این معنا نیست که شما به مکمل های سیستئین نیاز دارید. خوردن منابع پروتئینی متنوع می تواند به شما این اطمینان را بدهد که برای داشتن ناخن هایی سالم به اندازه کافی آمینو اسید مصرف کرده اید. حال این پروتئین به میزان قابل توجهی در ماهی قزل آلا، ماست و گردو وجود دارد. منابع دیگر پروتئین شامل ماهی، میگو، بوقلمون، مرغ، گوشت، سویا، تخم مرغ، آجیل و لبنیات است.

– از مصرف استون خودداری کنید
استون به سبب ساختار مولکولی اش، باعث خشکی ناخن ها و پوست اطرافشان می شود. بهتر است که از محلولهایی که بر پایه استاتیت هستند برای پاک کردن لاک ناخن استفاده کنید.

در این بخش، ۶ نکته  برای مراقبت از ناخن ذکر میکنیم که، با رعایت این نکات ناخن های زیبا و سالمی خواهید داشت:

۱- نظافت  ناخن بیش از حد مهم است.
باید زیر ناخن تمیز باشد و آن رابا آب گرم و صابون خوب بشوئید.

۲ -هرروز  مراقبتهای لازم ناخن را انجام دهید
مراقبتهایی مانند پدیکور و مانیکودر در فواصل  زمانی منظم که ناخن ها آسیب نبیند . استفاده از لوسیون ناخن برای محافظت و تقویت ناخن.

۳ -رژیم غذایی
باید غذاهای خوب و مغذی بخورید، مانند برنج قهوه ای، آجیل،غلات کامل، سویا ، شیر بدون چربی، تن ماهی، میوه و سبزیجات تازه  که برای ناخن بسیار خوب هستند.

۴ – ترک عادت جویدن ناخن
جویدن ناخن مانع رشد ناخن می شود پس باید این عادت ناپسند را ترک کنید

۵ -مارک لاک ناخن بسیار مهم است
کیفیت لاک ناخن  بسیار مهم است ،چون لاک هایی که کیفیت خوبی ندارند به ناخن صدمه می زنند

۶ -پاک کننده ناخن
وقتی لاک را با پاک کننده ها پا ک میکنیم، باید یک مرطوب کننده خوب هم استفاده کنیم

راهکارهایی خانگی برای مراقبت از دست و ناخن

تغییر رنگ پوست دستتان را جبران کنید:  سلول های مرده ی پوست را با محلولی متشکل از نمک دریا و آب لیمو از دست ها پاک کنید. این محلول را با مسواک کهنه ای روی پوست دستتان بمالید. سپس با کرم مرطوب کننده, رطوبت آن را تامین کنید. این کار را هفته ای یک بار انجام دهید تا قسمت هایی از پوست که بر اثر کارهای خانه تغییر رنگ داده اند به حالت اول برگشته و پوستی نرم و لطیف داشته باشید.

دستهایتان را لطیف کنید:  دست های خود را با آب گرم بشویید، سپس آنها را با حوله و با ملایمت خشک کنید. در حالی که پوستتان هنوز کمی نمناک است مخلوطی از یک قاشق چای خوری عسل و یک قاشق چای خوری روغن زیتون را بروی پوست دست ها بمالید. دست هایتان را درون دستکش های پلاستیکی یک  بار مصرف قرار داده و سپس دستکش نخی بپوشید. سی دقیقه صبر کنید و سپس دست هایتان را آبکشی نمایید. گرما به جذب بهتر مواد و درمان کمک خواهد کرد.

تقویت ناخن و نرمی دست:  یک پیمانه شیر را درون ماکروفر به مدت سی ثانیه گرم کنید (به شکلی که شیر گرم شود اما موجب سوختن پوست نگردد). برای تقویت ناخن ها و هم چنین مرطوب شدن پوست، دست های خود را به مدت پنج دقیقه در شیر فرو ببرید. شیر نه تنها غنی از اسید لاتیک است و یک اسید هیدروکسی آلفای طبیعی است و باعث می شود سلول های مرده را از پوست پاک  کند, بکله دارای میزان زیادی کلسیم است که می تواند ناخن های ضعیف و شکننده را بهبود ببخشد.

درمان پوست دور ناخن: ناخن خود را درون محلول غلیظی از چای بابونه فرو ببرید. بابونه موجب بر طرف شدن التهاب و حساسیت شده و قرمزی را بر طرف می سازد. اگر پوست دور ناخن شما ناموزون است آن را ابتدا با مخلوطی از دو قاشق چای خوری آب آناناس، یک عدد زرده ی تخم مرغ و   قاشق چایخوری سرکه ی سیب پاک کنید.  پس از این که ناخن های خود را به مدت بیست دقیقه در این محلول قرار دادید، پوست دور ناخن ها را با برشی از پرتقال مرتب کنید. هر شب پوست دور ناخن ها را با روغن کوچک بدون بو و ید سفید پاک کنید

همه چیز درباره اکستنشن مو

چند سالی است که تب و تاب اکستنشن میان خانم ها بالا گرفته است. برخی خانم ها از این روش، برای بلندتر کردن موها و برخی برای پرپشت نشان دادن موهای شان استفاده می کنند. البته می توان با انتخاب اکستنشن در رنگ های متفاوت یا فانتزی از آن به عنوان « های لایت » یا « مش » نیز استفاده کرد. اما این روش مانند سایر ترفندهای زیبایی مزایا و محدودیت های خاص خود را دارد. بد نیست قبل از انجام آن با انواع اکستنشن ها، روش های مختلف نصب، مراقبت های قبل و بعد و همچنین خطرهای آن برای موها آشنایی پیدا کنید.

نکته هایی که باید در مورد اکستنشن مو بدانید!

اکستنشن ها از محصولات زیبایی مو هستند که برای پر پشت و بلند نشان دادن مو ها به کار می روند. این موهای اضافی به وسیله چسب یا به صورت مکانیکی به موهای طبیعی سر متصل شده و به صورت موقت یا نسبتا دائم روی مو ها باقی می مانند. در این مطلب آنچه باید درباره اکستنشن مو بدانید را برای شما گردآوری کرده ایم تا به همه سوالاتتان پاسخ دهیم.

طبیعی به نظر برسید

اکستنشن مو ممکن است دردسر های زیادی داشته باشد مثلا کلیپس ها روی مو جا به جا شوند، رنگ آن ها با رنگ مو همخوانی کامل نداشته باشد یا این که زیادی بلند باشند که در این صورت مصنوعی و ارزان به نظر خواهند رسید. اما استفاده از مو های با کیفیت بهتر و ظاهر طبیعی تر و استفاده روش های مناسب تر اتصال مو ها باعث می شود هیچ کس متوجه آن ها نشود.

انتخاب موی مناسب

شما می توانید به سالن های زیبایی مراجعه کرده و از آرایشگر بخواهید مو های شما را اکستنشن کند و یا این که خود به مغازه های محصولات زیبایی مراجعه کنید و مو های کلیپسی را خریداری کرده و استفاده کنید. در هر دو روش باید دقت کنید که مو های انتخاب شده کاملا طبیعی به نظر برسند، مو های مصنوعی حالتی از چسبندگی و درخشش زیادی دارند که به دلیل پلاستیکی بودن آن هاست. مو های طبیعی درخشندگی کافی دارند و نرم هستند. پس ترجیحا از موی انسان استفاده کنید.

خودتان بسازید

شما می توانید زمانی که موهایتان بلند است آن ها را کوتاه کرده با آن اکستنشن موی طبیعی بسازید که دقیقا همرنگ موی خودتان باشد. البته این کار روش خاصی دارد که در مطالب آینده آن را آموزش خواهیم داد. پس اگر مو هایتان بلند است تا اطلاع ثانوی کوتاهشان نکنید و یا اگر کوتاه کردید مو ها را به شک مرتب و تمیز نگه دارید بعدا به دردتان خواهد خورد.

آیا به اکستنشن نیاز دارید؟

قطعا همه به اکستنشن مو نیاز ندارند افرادی که موهای پرپشت و بلند دارند با اکستنشن فقط دردسر و هزینه بیشتر متحمل می شوند. اکستنشن برای افرادی است که به عللی قسمت زیادی از موهای خود را از دست داده اند و یا مو های کوتاهی دارند و می خواهند برای مراسم خاصی ظاهر خود را تغییر دهند.

انواع مخلتلف اکستنشن مو

کلیپسی : این نوع در رنگ ها و اندازه های مختلف در بازار موجود است و برای اکستنشن های موقتی مثلا عروسی یا مهمانی به کار می رود.

نواری : این مدل با چسب به مو ها چسبیده می شود و عمر آن ۶ تا ۸ هفته است. در مدت استفاده از آن مراقبت های مختلفی نیاز است مثل شستن مو ها با شامپو های غیر سولفاته و …

کراتین : در این روش مو ها با دستگاه اولتراسوند به مو های سر متصل می شود و نه با چسب و حرارت. در نتیجه دوام بیشتری دارد و آسیب کمتری به مو ها می زند. عمر ان سه تا ۴ ماه است و ظاهر طبیعی تری دارد و البته گران تر است.

تا ۵ روز حمام نروید

بهتر است موهای خود را در ۵ روز اول بعد از نصب اکستنشن شست وشو ندهید تا چسب ها سرجای خود کاملا ثابت شوند. در هفته اول ممکن است پوست سرتان به خارش بیفتد. در این صورت از اسپری مرطوب کننده مو استفاده کنید. این خارش طبیعی است. بعد از چند روز پوست سر به اکستنشن عادت می کند. ممکن است اوایل هنگام خواب در قسمت هایی که اکستنشن اضافه شده احساس ناراحتی کنید. این حس بعد از ۴ تا ۵ روز از بین خواهد رفت و دیگر حتی متوجه اکستنشن نخواهید شد. توصیه می شود قبل از خواب، موهای خود را با یک کش سر نرم در بالای سرتان جمع کنید یا اینکه آنها را ببافید تا به هم گره نخورند. هیچ وقت با موهای خیس و مرطوب نخوابید.

متداول ترین روش نصب

روش های متعددی برای نصب اکستنشن وجود دارد. متداول ترین آنها روش «اتصال حرارتی» است که در آن ابتدا یک دسته باریک از موها جدا شده و کمی بالاتر از ریشه مو محلول چسبناک خاصی مالیده می شود و یک دسته باریک از موهای اکستنشن روی آن قرار می گیرد. سپس به وسیله گیره یا انبرک ویژه ای این موها به هم فشرده شده و حرارت انبرک، چسب را ذوب کرده و موهای مصنوعی به موهای طبیعی می چسبند. البته علا وه بر این روش با کلیپس و نخ نیز می توان موهای مصنوعی را به موهای طبیعی متصل کرد. با استفاده از اکستنشن های کلیپسی می توان هر زمان در خانه موی اضافه را توسط کلیپس به موهای خود وصل کرده و بعد به راحتی آن را جدا ساخت. در روشی دیگر نیز موی اضافه به ریشه موی طبیعی فرد وصل شده و دور آن پیچیده می شود. البته در این روش، احتمال ریزش و آسیب مو بیشتر است. در آخرین روش نیز اکستنشن از زیر به پوست سر وصل می شود.

مراقب وزن سرتان باشید!

قبل از انجام اکستنشن حتما موهای خود را با یک شامپوی مناسب شست وشو دهید تا هر گونه چربی و محصولات آرایشی از روی آن پاک شود. برای نصب اکستنشن، مو باید حداقل ۷ تا ۱۰ سانتی متر بلندی داشته باشد. هر قدر مو بلند تر باشد اکستنشن راحت تر نصب می شود. با این حال موهای خیلی کوتاه را نیز می توان اکستنشن کرد.

بهتر است قبل از اکستنشن یک تکه کوچک از موی خود را در اختیار آرایشگرتان قرار دهید تا بتواند موهای همرنگ خودتان را تهیه کند.
اگر موهایتان خیلی کوتاه است توصیه می شود بیشتر از ۴۰ سانت مو به آن اضافه نکنید. اگر مقدار زیادی مو با طول بلند به لابه لای موهایتان اضافه کنید فشار زیاد ناشی از وزن آن موجب ریزش موهای طبیعی تان خواهد شد. بعضی افراد نیز به دلیل کشش زیاد مو دچار سردرد می شوند. اینکه پس از چه مدت این موها از کف سر فاصله می گیرند، بستگی به رشد موهای شما دارد. به طور معمول موها در ماه  ۱٫۵ سانتی متر و در سال حدود ۱۵ سانتی متر بلندتر می شوند؛ همچنین با افزایش سن سرعت رشد موها کاهش می یابد.

فقط روزی یک بار

برای حفظ دوام اکستنشن از برس های مخصوص موهای اکستنشن شده استفاده کنید. دانه های به کار رفته در این برس ها بسیار نرم و نازک هستند. برس هایی که سر دانه هایشان برجسته است باعث کشیده شدن اکستنشن می شوند. اگر موهایتان گره خورده است، شانه کردن را از پایین به بالا شروع کنید.
سعی کنید روزی یک بار بیشتر موهایتان را شانه نکنید تا موهای تضعیف شده دیرتر بریزند. ریزش مو هنگام شانه کردن و دوش گرفتن کاملا طبیعی است. اینها همان تارهایی هستند که به اکستنشن وصل نشده اند. فراموش نکنید هر فرد به طور طبیعی در روز صد تار مو از دست می دهد.

روش دوش گرفتن تان را تغییر دهید

بعد از اکستنشن قبل از شستن موها آنها را به خوبی شانه کنید تا تمام گره ها باز شوند. یک مرتبه موهای خود را زیر دوش نبرید. سرتان را عقب بگیرید یا موهای تان را از فرق سر به دو نیم تقسیم کنید و آرام زیر دوش بروید. هرگز موقع شست وشو سرتان را زیر دوش یا در روشویی پایین نگیرید مگر اینکه فقط بخواهید جلوی موهایتان را بشویید. سپس به اندازه لازم از شامپو استفاده کنید اما موهایتان را مالش ندهید و تنها با دست آنها را از بالا به پایین فشار دهید تا کاملا تمیز شوند. سپس به همان روش قبلی زیر دوش آب رفته و کاملا آنها را آبکشی کنید.
بعد از آن نیز حتما از نرم کننده مو استفاده کنید اما مراقب باشید نرم کننده به محل نصب اکستنشن نخورد. این کار باعث می شود اکستنشن ها شل شده و زودتر از موعد جدا شوند. بعد از حمام، سریع حوله را دور موهایتان بیندازید تا وزن اضافی آب از روی آن برداشته شود. به آرامی موها را درون حوله فشار دهید اما حوله را بالا یا پایین نکشید.

از حجم دهنده ها استفاده نکنید

حتما از شامپوهای مخصوص موهای اکستنشن شده استفاده کنید زیرا محصولات معمولی اغلب حاوی مواد سیلیکونی هستند. این مواد چسب اکستنشن را شل می کنند. بهتر است اجازه دهید موها در هوای آزاد خشک شوند؛ در غیر این صورت می توانید از حرارت ملایم سشوار استفاده کنید.
اول از همه قسمت های اکستنشن شده را خشک کنید. سشوار را رو به پایین بگیرید و خیلی ملایم با استفاده از انگشت هایتان موها را از هم جدا کنید. سپس به آرامی آنها را شانه کنید. سعی کنید موهای خود را بیشتر از دوبار در هفته نشویید. بعد از حمام نیز می توانید از محصولات تقویتی و نرم کننده مو استفاده کنید. این محصولات را روی محل نصب اکستنشن به کار نبرید. همچنین تا جایی که می توانید از محصولات روغنی و محصولاتی که الکل دارند استفاده نکنید زیرا الکل موها را خشک می کند. بهتر است از شامپوهای حجم دهنده نیز استفاده نکنید زیرا این شامپوها کوتیکول های مو را بلند کرده و باعث گره خوردن موها می شود.

بعد از ۳ ماه باز کنید

اگر کسی به شما گفت که می توانید موهای اکستنشن شده خود را بدون مراقبت و ترمیم برای ۶ ماه نگه دارید، حرف او را باور نکنید! موهای اکستنشن شده به مراقبت مداوم نیاز دارند. باز شدن ۱ یا ۲ عدد از اکستنشن ها بعد از مدتی، طبیعی است. البته در برخی افراد تا ۱۰ اکستنشن هم ممکن است از سرشان باز شود. برای جلوگیری از این موضوع باید حسابی مراقب آنها باشید. در واقع باید ماهی یک بار برای ترمیم آن به آرایشگر خود مراجعه کنید. اگر مراقبت های لازم را رعایت کنید، دوام آنها بیشتر شده و زیباتر می مانند.

اکستنشن را نباید بیشتر از ۳ ماه نگه داشت چون رشد مو پس از این مدت، باعث کرک شدن و گره خوردن موها می شود. جدا کردن اکستنشن ها نیز هیچ گونه درد یا کشیدگی ای نخواهد داشت. درد حین کار، نشانه این است که در روش کار مشکلی وجود دارد. چسب های تشکیل شده از کراتین به راحتی با مواد مخصوص حل کننده از روی مو جدا می شوند. البته خودتان هم می توانید این مواد را تهیه کنید و در خانه این کار را انجام دهید. با این حال توصیه می شود این کار را به آرایشگرتان بسپارید.

این موها ویتامین جذب نمی کنند!

در اکستنشن می توان از موهای طبیعی و مصنوعی استفاده کرد. موهای طبیعی معمولا گران تر هستند اما درعوض نسبت به موهای مصنوعی، تنوع جنس و رنگ بیشتری دارند و ظاهر زیباتری به موها می دهند. درحالی که موهای مصنوعی به راحتی با موهای طبیعی شما تناسب پیدا نمی کنند و زود کدر می شوند. همچنین دوام آنها در برابر حرارت کمتر است و زودتر آسیب می بینند. موهای اکستنشن شده را می توانید مانند موهای طبیعی خودتان حالت دهید، اتو و سشوار بکشید و فر یا رنگ و کوتاه کنید. فقط سعی کنید زیاد آنها را روشن نکنید زیرا شفافیت خود را از دست می دهند. این موها مانند موهای طبیعی تان نمی توانند از داخل بدن ویتامین جذب کنند؛ به همین دلیل سریع تر آسیب می بینند. برای صاف یا فر کردن موها بهتر است از اتو مویی استفاده کنید که دارای دکمه تنظیم دما هستند. قبل از اتو کردن، موهای تان را به خوبی شانه کنید. سپس آنها را به قسمت های کوچک تقسیم کرده و قبل از اتو کشیدن از اسپری محافظت کننده در برابر حرارت استفاده کنید. برای جلوگیری از خشکی مو بهتر است هر روز از این اتوها استفاده نکنید.

قبل از شنا ببافید

اگر می خواهید به مسافرت طولانی مدت بروید، قبل از آن یک بار به آرایشگر خود مراجعه کنید تا از وضعیت اکستنشن ها مطمئن شوید. برخی اکستنشن ها در هوای خیلی گرم دوام شان را از دست می دهند.
اگر می خواهید در آب استخر یا دریا شنا کنید بهتر است سر خود را زیر آب نبرید. زیرا کلر و نمک باعث خشکی و مات شدن موها می شوند؛ در غیراین صورت بهتر است به موهای خود، محصولات مرطوب کننده بزنید و از کلاه شنا استفاده کنید تا موها به هم گره نخورند. اگر هم نمی خواهید از کلاه استفاده کنید، می توانید موهایتان را در پایین سر با کش ببندید و اضافه آن را ببافید. بعد از شنا نیز ابتدا با موهای بافته شده برای ۵ دقیقه زیر دوش بروید تا تمام کلر یا نمک از آن شسته شود. سپس به آرامی بافت مو را باز کنید و به پایین موها کمی شامپو بزنید تا کش اول به راحتی از موها پایین بیاید. بعد از آن نیز تمام موها را با شامپو و نرم کننده شست وشو دهید.

اکستنشن، تغذیه مو را مختل می سازد

فشار زیادی که اکستنشن روی تنه و ریشه موهای طبیعی فرد وارد می سازد در دراز مدت می تواند موها را خشن و جنس آن را خراب کند و باعث از بین رفتن شادابی مو و ریزش آن شود. شاید ابتدا موها دچار ریزش نشوند اما به تدریج با طولانی شدن مدت اکستنشن، ریزش مو نیز بیشتر خواهد شد؛ مثال بارز این موضوع در آفریقایی هاست که موهایشان را بسیار محکم می بافند و در درازمدت دچار کم پشتی و ریزش مو می شوند. اکستنشن نیز به دلیل فشار زیادی که با بافتن و بستن مو ایجاد می کند، تغذیه مو را مختل می سازد. مو برای ادامه حیات نیاز به تغذیه دارد و بستن زیاد مو باعث می شود تغذیه آن مشکل پیدا کند. زمانی که تغذیه مو مختل می شود، ابتدا لطافت و شادابی مو از بین رفته و بعد دچار ریزش می شود.

پیشگیری از ایجاد و درمان ترک پا

علت ترک کف پا چیست؟ چگونه می‌توان ترک‌خوردگی کف پا را درمان کرد؟

بافت شاخی کف پا، خارجی‌ترین لایه پوست است و قطر زیادی دارد و از سوی دیگر، حجم بالایی از وزن بدن روی آن قرار می‌گیرد بنابراین ممکن است ترک بخورد. ترک کف پا در خانم‌ها نسبتا شایع‌تر است و دلایل متفاوتی دارد که از آن جمله می‌توان به پا برهنه بودن و زیاد راه‌رفتن روی فرش و موکت اشاره کرد.

عوامل ایجاد ترک پا

-قطر زیاد خارجی‌ترین لایه پوست در ناحیه کف پا آن را مستعد ترک خوردن می‌کند
-وزن بالا
-زیاد راه‌رفتن روی فرش و موکت
-پوشیدن کفش‌های تنگ و پاشنه‌دار که تنفس پا را دچار اختلال می‌کنند
-شستشوی زیاد پا
-عوامل ارثی
-برخی بیماری‌ها

این عارضه در فصول سرد سال که هوا خشک تر می شود به وجود می آید و یا تشدید می شود.

پوشیدن صندل و کفش‌های تابستانی و هر عاملی که جریان خون را در پا کاهش دهد، موجب ترک خوردن کف پا می‌شود.

اضافه وزن نیز یکی دیگر از علل ترک پا می باشد. به دلیل وجود فشار زیاد بر بخش های خاص سطح کف پا در افرادی که از وزن بالایی برخوردار هستند، پوست آسیب دیده و واکنش به این فشار مداوم، ضخیم تر شدن پوست و به دنبال آن ترک کف پاست.

یائسگی از مهم ترین عوامل ایجاد ترک پا در زنان است که به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می‌شود.

در مناطقی که آب و هوای خشک دارند، به دلیل کمی رطوبت هوا و تابش نور خورشید و وزش باد، به تدریج آب میان بافتی پوست کاهش یافته و خشک می‌گردد.

افرادی که به دلیل شغل، سرگرمی و یا ورزش، زمان‌های طولانی‌تری را در هوای آزاد می‌گذرانند، با ترک پا بیشتر مواجه می‌شوند.

در پی یک سری از بیماری های خاص پوستی نظیر: کراتودرمی کف دست و پا و بیماری پسوریازیس، احتمال ایجاد ترک پا بیشتر می شود.

چطور از بروز ترک کف پا پیشگیری کنیم؟

– ساده‌ترین راه پیشگیری از ترک خوردن کف پا و لای انگشتان، چرب کردن روزانه پوست پا با وازلین و کرم اوسرین است.
– افراد نباید از کفش‌های پاشنه‌بلند یا تنگ استفاده کنند.
– اگر فردی در طول روز زیاد روی فرش، موکت و… راه می‌رود، بهتر است در طول روز از جوراب یا پاپوش استفاده کند تا تماس کف پا با سطوح زبر کمتر شود.
– هنگام خواب هم باید حتما کف پا را با کرم مناسب ماساژ داد.
– ترک کف پا معمولا در خانم‌های خانه‌دار شایع است. به همین دلیل توصیه می‌شود خانم‌ها بعد از انجام هر کاری که باعث خیس شدن پاها می‌شود، پاها را با حوله نرمی خشک و از کرم کف پا استفاده کنند.
– لای انگشتان را هم نباید از یاد ببرند. خشک و چرب کردن این ناحیه ضروری است.
– برای جلوگیری از ترک‌خوردگی کف پا باید در پیاده روی‌های طولانی، از کفش‌های پشت و جلو بسته استفاده شود.
– استفاده از چکمه به منظور پیشگیری از ایجاد ترک پا به کشاورزان و باغبان‌ها توصیه می شود.

برای درمان ترک‌ کف پا چه می‌توان کرد؟

متخصصان برای بهبود ترک لایه‌های شاخی پوست از ترکیبات کرایولیتیک استفاده می‌کنند که باعث بهبود پوست می‌شود. این ترکیبات که در کرم‌های مراقبت از پوست پا موجود است، خواص التیام‌بخش و ضدالتهابی دارند و برخی حاوی ترکیبات گیاهانی مثل گل رز وحشی، آلاتوئین و رائی است که درد و سوزش را کم می‌کند. ترکیبات لایه‌بردار هم در کرم‌های ترک پا موجود است که باعث برداشته شدن لایه‌های آسیب‌دیده پوست می‌شوند و پوست را نرم و لطیف می‌کنند.

یک کرم پای خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟

• خاصیت پوشانندگی قوی:

کرم پای خوب خاصیت پوشانندگی قوی دارد به طوری که کرم حتی با پوشیدن جوراب هم به راحتی از روی پوست پاک نمی‌شود و تا مدت‌ها روی پوست می‌مانند.

• رطوبت‌رسانی بالا:

ترکیبات مرطوب‌کننده قوی مثل AHA که در کرم‌ها موجود است، هم رطوبت کافی به لایه شاخی می‌رساند و هم به لایه‌برداری کمک می‌کند.

• جذب بالا:

کرم کف پا باید به راحتی جذب پا شود و نیازی به ماساژ دادن زیاد نداشته باشد. احساس لیزی یا چسبندگی کف پا ایجاد نکند و مانع بروز مجدد ترک و خشکی کف پا شود.

• حاوی ترکیبات آنتی‌باکتریال:

برخی از انواع کرم‌های کف پا در نواحی‌ای که پوست به دلیل زخم یا سایش تیره شده به رفع تیرگی کمک می‌کنند. برخی کرم‌ها هم حاوی ترکیبات آنتی‌باکتریال هستند و در رفع عوامل باکتریال که باعث بروز عفونت در ترک‌ها می‌شوند، نقش دارند.

کرم‌های کف پا حاوی چه ترکیباتی هستند؟

پایه بیشتر این کرم‌ها اولئوزین است که درواقع نوعی سیمان سلولی است. کنار چربی، ترکیبات رطوبت‌رسان هم در کرم‌های پا وجود دارد که این نقش را معمولا گلیسیرین در فرم گلیسرول یا ترکیبات اوره و پارافین برعهده دارد. میزان حجم استفاده‌شده از این نوع ترکیبات در کرم پا حدود ۳۰ درصد است و مانع از ضخیم شدن لایه شاخی می‌شوند و پوست را نرم و لطیف می‌کنند. ترکیبات طبیعی مثل موم عسل هم در کرم‌های پا استفاده می‌شود که هم مرطوب‌کننده‌ای قوی است، هم از تجمع قارچ و آلودگی‌های احتمالی پیشگیری می‌کند و ضدالتهاب است. البته با توجه به نوع برند ممکن است به جای عسل از عصاره بابونه، پامچال یا اکالیپتوس استفاده شود که خواص ضدالتهابی و آرامبخش دارند.

نگهدارنده‌ها از دیگر مواد و ترکیباتی است که در تمام ترکیبات آرایشی- بهداشتی استفاده می‌شود تا این ترکیب را که حاوی مقداری آب است، از آلودگی با باکتری‌ها دور نگه دارد. رنگ و اسانس نیز برای ایجاد حس بهتر به کرم افزوده می‌شود.

هنگام خرید کرم پا مراقب این ترکیبات باشید

وجود الکل در ترکیبات آرایشی از جمله کرم پا می‌تواند باعث خشکی کف پا شود. به همین دلیل بهتر است هنگام خرید به ترکیبات درج‌شده روی بسته‌بندی دقت کنید. برخی از انواع نگهدارنده‌ها مثل فنوکسی اتانول یا پارابن نیز می‌تواند آلرژی‌زا باشد.

– چرب نگه داشتن پوست پا و استفاده از اسید سالیسیک، اوره، گلیسیرن، اوسرین و حتی وازلین در درمان ترک پا موثر است.
– یکی از روش های درمانی، گذاشتن پاها به مدت حداقل ۳۰ دقیقه در آب گرم وسپس خشک کردن پاها می باشد. لازم به ذکر است که حتما باید از جوراب برای محافظت پا تا بهبودی دائمی ترک پا استفاده نمود.
– استفاده از ترکیبات کراتولیتیک و ترکیباتی که باعث ترمیم سریع پوست و زخم می شوند (تحت نظر پزشک) نیز از راه های درمان ترک است.

بعضاً دیده می شود که افراد از روش های غیرمتعارفی نظیر داغ کردن چربی و پر کردن ترک ها با چربی استفاده می کنند که جنبه علمی ندارد. به طور کلی اگر فردی مراقبت های لازم را به درستی انجام دهد و درمان دارویی را به مدت یک یا دو ماه پیگیری کند، به طور حتم ترک ها بهبود می یابد.

البته توجه به پوست و مراقبت از آن در فصل سرما ضرورت بیشتری دارد.

درمان طبیعی

– اسانس و گل بابونه اصلی : ۲ تا ۴ گرم گل بابونه را بکوبید و در یک لیوان آب جوش ریخته و به مدت نیم ساعت بگذارید تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و به محل ترک پا بمالید.
– شیره تازه گل همیشه بهار : ۴ تا ۶ گرم شیره تازه را با ۶۰۰ گرم کره یا چربی دیگر مخلوط کرده و سپس به ترک پا مالیده شود.
– روغن بادام شیرین : به ترک پا مالیده شود.

چطور از سنگ پا استفاده کنیم؟

بهترین وسیله برای از بین بردن پوست مرده کف پا سنگ پاست که از نوعی سنگ طبیعی تهیه شده و از قدیم برای این منظور و حتی از بین بردن موهای‌ زائد کاربرد داشته است. کنار این سنگ می‌توانید از وسایل جایگزین آن که ظاهری شبیه رنده دارند هم کمک بگیرید.

برای استفاده از سنگ پا کافی است به مدت ۱۰ دقیقه پاها را در آب ولرمی که کمی نمک به آن افزوده‌اید، قرار دهید و پس از گذشت این مدت با حرکات آرام و دورانی کف پا را با سنگ ماساژ دهید. کمی فشار لازم است اما مراقب باشید فشار به حدی نباشد که سایش با سنگ پا به پوست سالم شما که زیر بافت مرده قرار دارد، آسیب بزند. بعد از اینکه حس کردید پوست مرده جدا شده و سنگ پا پوست سالم شما را تحریک می‌کند، پاها را آب بکشید و کاملا خشک کنید.

چگونه سنگ پا را تمیز کنید؟

سنگ پا را هم با برس تمیز کنید تا آثاری از سلول‌های مرده پوست در خلل و فرج سنگ باقی نماند و زمینه‌ساز آلودگی نباشد. حتی در صورت لزوم می‌توانید سنگ را بجوشانید.

به گزارش سلامت، بعد از خشک‌شدن پوست می‌توانید از وسایل سایشی کف پا و برس استفاده کنید تا ذرات باقیمانده پوست مرده را هم جدا کنید اما مراقب باشید آسیبی به پوست سالم پا نزنید. بعد از این کار، استفاده از کرم‌های نرم‌کننده ضروری است.

پوست به ترتیب از بیرون به داخل، از سه لایه اپیدرم، درم و چربی زیر پوست تشکیل شده است که در بعضی از مناطق بدن، ضخامت این لایه ها متفاوت است.

در کف دست و پا، ضخامت لایه اپیدرم یا شاخی پوست زیاد است و بر عکس در نواحی از پوست مانند پلک، ضخامت این لایه بسیار کم است. ترک پا در نتیجه تماس زیاد پوست کف پا با محیط ایجاد می شود و ناحیه کف پا بیشتر از سایر بخش ها در معرض آسیب است.

عوارض ترک پا

حفظ بهداشت پاها بسیار مهم است و در صورت آلودگی و نفوذ میکروب در داخل ترک ها، پاشنه ها بسیار دردناک و عفونی می گردند. عارضه ترک کف پا‌ که در اثر خشکی پوست و اگزما بوجود می‌آید، شکافی در سطح پوست ایجاد می کند و با درد نیز همراه است.

گاهی به تنهایی ترک با قرمزی، پوسته و جوش همراه است که به آن اگزمای کف پا گفته می‌شود و در این موارد باید توسط پزشک متخصص درمان شود. گاهی ترک پا به حدی ضخیم می‌شود که ایجاد مزاحمت می‌کند و عمیق و دردناک می‌شود، در این موارد خود بیمار قادر به درمان نیست و باید با یک متخصص پوست مشورت کند.

مهمترین بیماری‌های پوستی، ضایعات قارچی پوست و بیماری پسوریازیس است که توسط پزشک متخصص پوست تشخیص داده شده و با درمان های دارویی بهبود می یابند.

تاثیر هسته انگور در عملکرد محصولات زیبایی

روغن هسته انگور از دیرباز با خواص دارویی خود نقش مهمی در سلامت بدن داشته است. به همین دلیل امروزه از این ماده مهم در ترکیبات محصولات زیبایی استفاده فراوان شده است. مواد مغذی هسته انگور با وجود قیمت ارزان آن نسبت به روغن های طبیعی دیگر همواره مورد توجه بوده است. هسته انگور از روغن و تانن تشکیل شده که جذب این روغن به راحتی به لایه های زیرین پوست امکان پذیر خواهد بود. در این مقاله سعی داریم با بیان فواید این روغن، به شناخت تاثیر آن در محصولات مراقبت از پوست کمک کنیم.

هسته انگور با روغن خود Grape seed oil  دارای آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها، پروتئین ها و مواد معدنی قابل توجهی است که هر کدام تاثیر زیادی در جوانسازی پوست دارند. ویتامین های C ،E و F و همچنین مواد معدنی نظیر پتاسیم، کلسیم، فسفر، منیزیم، روی، آهن و سلنیوم این روغن در حل بسیاری از مشکلات پوستی بسیار موثر هستند.
– خاصیت ترمیم کنندگی روغن هسته انگور برای درمان آسیب های پوستی، آکنه و درماتیت بسیار موثر است.  مقدار بالای اسید الفالینولئیک که به عنوان بازسازنده غشای پوست عمل می کند و در تحریک بافت های پوستی برای ساخت سلول ها اثرگذار می باشد. به همین علت با ترمیم زخم ها، سوختگی ها و کاهش ورم و التهاب پوستی به صاف و یکنواخت شدن پوست کمک می کند.

– کمک به تولید کلاژن در بدن یکی دیگر از فواید انگور است. ترمیم کلاژن از طریق فلانوئید پروآنتوسیانیدین انگور که می تواند رادیکال های آزاد را حذف کند به راحتی امکان پذیر است. به این ترتیب با کاهش چین و چروک، پوست محک تر و جوان تر به نظر خواهد رسید.
جای لکه های قهوه ای که بر اثر آفتاب سوختگی نور خورشید بوده و لکه‌های پوست صورت ، ناشی از بروز سن را کم رنگ می کند.

– روغن هسته انگور با دارا بودن پلی فنول ها، اثر آنتی اکسیدانی و ضد حساسیت دارد. به طوریکه از ایجاد جوش های پوستی و پیری زودرس پوست جلوگیری می کند. انگور با ایجاد تعادل بین چربی و خشکی پوست، به تمیز شدن منافذ بسته کمک می کند.

– ویتامین E موجود در هسته‌ی انگور با کاهش تیرگی دور چشم که بر اثر افزایش سن، نور خورشید و یا کم آبی ایجاد شده است آن را به عنوان ماده موثر در کرم های دور چشم معرفی می کند. کمرنگ کردن لکه های قهوه ای آفتاب سوختگی و لکه های متداول پوست و همچنین جای زخم ها با ترکیبات هسته انگور به راحتی امکان پذیر است.

– رطوبت رسانی قوی هسته انگور برای التیام پوست های خشک و حساس بسیار موثر است. به همین خاطر کرم های مرطوب کننده بسیاری دارای این خواص انگور هستند.

– اثرات مخرب نور خورشید مثل پیری پوست که با لکه ها یا چین و چروک شناخته می شوند، با خواص آنتی اکسیدان بودن انگور خنثی می شود.

– سفت شدن پوست و برطرف شدن خطوط پوستی در اثر کمک هسته انگور به کلاژن سازی بدن افزایش می یابد. وجود انگور در محصولات سفت کننده پوست در کاهش تاثیرات پیری بسیار مفید است.